Śliwy w ogrodzie – uprawa, nawożenie, przycinanie

Kiedy lato powoli dobiega końca, na nasze stoły wkraczają śliwki. Za najlepsze i najbardziej lubiane uważa się pyszne węgierki, ale uznaniem cieszą się też inne odmiany botaniczne śliwy domowej, takie jak renklody, półwęgierki czy mirabelki.

Zanim jednak zdecydujemy się na ich uprawę, musimy bliżej poznać wymagania śliw, gdyż inaczej mogą nas spotkać z ich strony niemiłe niespodzianki. Źle pielęgnowane i posadzone na nieodpowiednim stanowisku, będą przemarzać, wysychać lub zapadać choroby.

Śliwa należy do drzew o dość płytkim systemie korzeniowym, co sprawia, że jest bardzo wrażliwa na suszę i niedobory składników pokarmowych. Nie znosi też gwałtownych spadków temperatury, silnych mrozów (powyżej 25°C), zimnych wiatrów i wiosennych przymrozków, dlatego najlepiej uprawiać ją w cieplejszych rejonach kraju, na ciepłych, słonecznych i osłoniętych od wiatru stanowiskach, unikając otwartych przestrzeni i zastoisk mrozowych.

Nie należy też sadzić śliw na terenach, gdzie liczba opadów w sezonie wegetacyjnym jest wyjątkowo duża. Wprawdzie wiosną śliwy lubią częste opady, ale już latem obfite deszcze mogą spowodować u nich gnicie owoców.

Pod uprawę drzew należy też przeznaczyć żyzne, próchnicze, wilgotne, dość ciężkie, ale przewiewne gleby (nie mogą być jednak zimne, mokre i gliniaste), na których śliwom nie będzie zagrażała susza.

Niezbędnym zabiegiem w uprawie śliw jest także systematyczne nawożenie drzew, gdyż rośliny są w tym zakresie dość wymagające. Szczególnie źle reagują na niedobory azotu, dlatego już wczesną wiosną należy zacząć dokarmiać je wieloskładnikowymi nawozami z podwyższoną zawartością azotu.

Zasilanie takimi nawozami należy jednak zakończyć na przełomie czerwca i lipca, gdyż azot podany później, spowoduje zaburzenia w rozwoju drzewa, osłabi jego mrozoodporność i utrudni przygotowanie do zimy.

Kolejnym ważnym zabiegiem w uprawie śliw jest cięcie. Pierwszy raz drzewka przycina się wiosną zaraz po posadzeniu (bez względu na to, czy sadziliśmy je jesienią czy wiosną). Jeśli drzewko ma pojedynczy pęd, przycina się go na wysokości ok. 70 cm ponad ziemią, jeśli natomiast posiada kilka pędów, wybiera się 3-5 najsilniejszych i skraca o 1/3 (będą tworzyć koronę), a resztę usuwa, włącznie z tymi, które rosną niżej niż 50 cm ponad ziemią.

Po skróceniu pędów, w odległości ok. 40 cm od ostatniego konaru przycina się też przewodnik. W kolejnych dwóch latach wybiera się następne 2-3 pędy na koronę i przycina podobnie, jak pierwsze (korona powinna mieć ok. 7 konarów).

Przy formowaniu korony ważnym zabiegiem jest też odginanie pędów w taki sposób, aby z przewodnikiem tworzyły niemal kąt prosty (np. za pomocą odciągów, obciążników lub klamerek). Dzięki temu konary będą w przyszłości mniej narażone na pękanie pod wpływem ciężaru owoców.

W następnych latach cięcie śliwy polega już głównie na korekcie jej korony (jeśli zbyt mocno się zagęści) i usuwaniu pędów chorych lub uszkodzonych.

Na powodzenie uprawy śliw ma jednak wpływ nie tylko właściwe stanowisko uprawy oraz zabiegi pielęgnacyjne, ale też odpowiedni dobór odmiany i podkładki. Jeśli marzą nam się obfite i coroczne plony śliwek, pamiętajmy, aby do uprawy wybierać odmiany samopylne, które do zawiązania owoców nie potrzebują zapylaczy (np. „Cacanska Lepotica”, „Elena”, „Jojo”, „Opal”, „Polinka”, „Renkloda Ulena”, „Stanley”, „Węgierka Wangenheima”, „Węgierka Wczesna”).

Do uprawy warto też wybierać odmiany, najbardziej odporne lub najmniej wrażliwe na groźne choroby śliw takie jak szarka (np. odmiany: „Cacanska Lepotica”, „Herman”, „Katinka”, „Stanley” oraz całkowicie odporna na szarkę „Jojo”) czy moniliozę (np. odmiany: „Emper”, „Polinka”).

Warto też zwrócić uwagę na podkładkę, na której drzewka są szczepione. W praktyce stosuje się głównie dwie podkładki: „Węgierkę Wangenheima” i ałyczę. Drzewka szczepione na pierwszej z nich szybko wchodzą w okres owocowania, owocują corocznie i obficie oraz tworzą mniejsze rozmiary, ale wymagają dobrych warunków glebowych. Drzewa szczepione na ałyczy znoszą słabsze gleby i gorsze stanowiska, ale później wchodzą w okres owocowania i rosną bardzo silnie.