Nawożenie drzew owocowych. Jaki nawóz pod drzewka i kiedy go zastosować

Nawożenie roślin to jeden z ważniejszych zabiegów pielęgnacyjnych. W ogrodach rośliny uprawiane są na niewielkich przestrzeniach i w dużym zagęszczeniu, dlatego w krótkim czasie pobierają z podłoża dużo składników odżywczych, które należy uzupełnić za pomocą nawozów. Zabieg jest szczególnie ważny w sadzie, gdzie rosną wymagające rośliny użytkowe, wydające obfite plony i posiadające duże zapotrzebowanie na składniki pokarmowe.

Do najważniejszych pierwiastków pobieranych przez drzewa owocowe należą makroelementy takie jak azot, potas i fosfor, ale ważne są też mikroelementy (m.in.: magnez, żelazo, bor, cynk), bo choć drzewa potrzebują ich niewiele, mają one istotny wpływ na plonowanie, rozwój systemu korzeniowego, odporność i przyswajanie przez rośliny makroelementów.

Należy jednak pamiętać, że nie nawozi się drzew świeżo posadzonych. Nawożenie rozpoczynamy w pierwszym roku po posadzeniu, stosując jedynie nawozy azotowe, natomiast od 2-3 roku drzewom już owocującym dostarczamy też pozostałe składniki pokarmowe.

Zanim przystąpimy do nawożenia sadu, dobrze jest sprawdzić skład gleby, pobierając jej próbkę i wysyłając do odpowiedniego laboratorium. W ten sposób można precyzyjnie określić ilość poszczególnych pierwiastków w podłożu i łatwiej dobrać obwiedni nawóz oraz jego dawkę. Analiza gleby przyda się nam szczególnie wtedy, gdy zamierzamy stosować nawozy mineralne jednoskładnikowe, które należy dawkować bardzo ostrożnie.

Najważniejszym pierwiastkiem, bez którego rośliny nie mogą się obyć jest azot, odpowiedzialny gównie za rozwój części zielonych (pędów, liści). Azot uzupełnia się w glebie każdego roku, stosując go wczesną wiosną (marzec-kwiecień) w połowie lub 2/3 (na glebach ciężkich) dawki przewidzianej na dany sezon oraz po kwitnieniu i opadaniu zawiązków, zwykle pod koniec czerwca (druga dawka).

Początkowo stosuje się ok. 5 g azotu na 1m², natomiast w przypadku drzew już owocujących ok. 8 g azotu na 1m². Wiosną do zasilania drzew w sadzie azotem, zwykle wykorzystuje się mocznik, natomiast drugą dawkę stosuje się w postaci saletry amonowej. Jeśli drzewa zostały uszkodzone przez przymrozki i zrzuciły kwiaty, z drugiej dawki nawozu azotowego lepiej zrezygnować.

Największe zapotrzebowanie na azot mają czereśnie, mniejsze śliwy i wiśnie, a najmniejsze jabłonie i grusze.

Kolejnym ważnym dla drzew owocowych pierwiastkiem jest potas, który też stosuje się każdego roku, ale w jednej dawce wczesną wiosną (marzec-kwiecień). Dla drzew już owocujących poleca się stosowanie potasu w ilości 7-12 g na m2 (np. siarczan potasu, sól potasowa).

Największe zapotrzebowanie na ten pierwiastek mają jabłonie i czereśnie.

Fosfor dla drzew owocowych także jest ważny, ale zwykle w podłożu go nie brakuje, dlatego można zasilać nim rośliny jedynie wtedy, gdy wykazują objawy jego niedoboru (np. drobne owoce, liście z fioletowymi przebarwieniami na blaszce) lub raz na kilka lat. Pierwiastek ten jest szczególnie pomocny przy zakorzenianiu się młodych roślin, dlatego dobrze jest zasilić nim glebę jesienią, przed wiosennym sadzeniem drzewek.

Stosując nawozy mineralne należy pamiętać, że można je rozsypać na powierzchni gleby dopiero po jej rozmarznięciu. Jeśli zima jest długa i nawożenie zostanie opóźnione, rozsypane nawozy można podlać wodą, dzięki czemu szybciej przenikną do podłoża. Nawozy należy rozsypać na powierzchni gruntu w okręgu równym średnicy korony.

Raz na 3-4 lata zamiast nawozów mineralnych warto zastosować obornik (wczesną wiosną lub późną jesienią, należy wymieszać go z wierzchnią warstwą gleby lub zastosować jako ściółkę), rozkładając go wokół drzew tak, aby nie dotykał pnia.

Jeśli nie mamy pewności co do składu gleby lub nie mamy doświadczenia w stosowaniu nawozów jednoskładnikowych, lepiej wykorzystać do zasilania drzew owocowych nawozy wieloskładnikowe, przeznaczone właśnie od tego celu (np. Agrecol, Biopon, Target). Mają one odpowiednio zbilansowany skład i zawierają ważne dla roślin mikroelementy. Jeśli zastosujemy je zgodnie z zaleceniami producenta, ryzyko przedawkowania jest znacznie mniejsze niż w przypadku nawozów jednoskładnikowych.