Ta sansewieria jest jeszcze lepsza niż klasyczne „szable”. Zaskakuje wyglądem i łatwością uprawy. Sprawdź, co wystarczy jej zapewnić

Niewiele roślin doniczkowych jest tak mało wymagających i łatwych w uprawie jak sansewierie. Ich skórzaste, sztywne liście w zależności od odmiany mogą być całkiem zielone lub posiadać jasne wzory bądź pasy. Spośród kilkudziesięciu gatunków należących do rodzaju sansewieria, w uprawie doniczkowej spotykany jest głównie jeden z nich, czyli sansewieria gwinejska o szerokich, sztywnych, wzniesionych liściach.

W ostatnich latach prawdziwą furorę zaczęła jednak robić również jej kuzynka, sansewieria cylindryczna nazywana też walcowatą. Jej ozdobą są okazałe, nietypowe liście, wyglądające jak wzniesione, szerokie u dołu i zaostrzone u góry szpady, ozdobione jaśniejszymi, poprzecznymi smugami. Liście wyrastają wprost z podziemnego kłącza, tworząc nad ziemią rodzaj płaskiego wachlarza. W naturze mogą osiągać spore rozmiary (nawet 2 m wys.), jednak w uprawie doniczkowej nie przekraczają zwykle 1 m wys.

Sprawdź też: Jak uprawiać sansewierię gwinejską? Na jedną rzecz musisz zwrócić uwagę

Początkowo liście sansewierii są miękkie i elastyczne, dlatego łatwo można je formować. Tę szczególną cechę wykorzystali hodowcy, który postanowili nadać roślinom jeszcze bardziej wyszukaną formę, zaplatając ich liście w rodzaj misternych warkoczy. Sansewierie są bardzo wytrzymałe, dlatego takie zabiegi nie wyrządzają im większej krzywdy. Kształt warkocza nie ma jednak nic wspólnego z naturalnym, wachlarzowatym pokrojem rośliny, dlatego kiedy nam się już znudzi, ciężko będzie przywrócić zdeformowanym i odkształconym liściom ich pierwotną formę.

Jeśli więc zamierzamy zdecydować się na zakup „ulepszonej” wersji sansewierii, zastanówmy się, czy rzeczywiście nam się podoba. Pamiętajmy też, że roślina cały czas rośnie, jeśli więc nie będziemy systematycznie zaplatać jej liści, z czasem warkocz się rozluźni i straci swój pierwotny kształt.

Bez względu jednak na to, jaką formę sansewierii postanowimy uprawiać, musimy zapewnić roślinie odpowiednie warunki, bo chociaż jest mało wymagająca i wytrzymała, nie wszystko przetrwa. Dobrze zniesie suszę i zaniedbanie, ale nie będzie tolerowała mokrego podłoża, na które jest bardzo wrażliwa. Od nadmiaru wody jej płytki system korzeniowy łatwo gnije i staje się podatny na choroby grzybowe, co może doprowadzić do śmierci rośliny.

Z tego względu sansewierię należy podlewać rzadko i umiarkowanie oraz zapewnić jej lekkie, przepuszczalne podłoże o zasadowym lub obojętnym odczynie pH. Doniczka, w której roślina będzie uprawiana, musi też posiadać otwory odpływowe w dnie i grubą warstwę drenażu (roślina nie wymaga częstego przesadzania, gdyż toleruje przyciasne doniczki i niezbyt żyzną ziemię).

Oprócz odpowiedniej wilgotności, sansewieria przez cały rok oczekuje też dość wysokich temperatur (nie znosi spadków temperatury poniżej 15°C). Optymalna dla niej temperatura to ok. 22-24°C latem i ok. 18-20°C zimą. W sezonie letnim roślinę można też wystawić na balkon lub taras, umieszczając ją w miejscu widnym, ale osłoniętym przed bezpośrednim słońcem.

Sansewierie znane są ze swojej tolerancji na słabe oświetlenie, dlatego można uprawiać je w pomieszczeniach niezbyt widnych. Jeśli jednak zapewnimy roślinie jasne stanowisko z dużą ilością światła dziennego (osłonięte przed bezpośrednim słońcem), będzie lepiej się rozwijała, a jej liście zyskają bardziej intensywną barwę.

Sprawdź: Jakie rośliny doniczkowe nie potrzebują dużo światła i mogą stać w ciemnym pokoju

W odpowiednich warunkach wężownica chętnie tworzy odrosty korzeniowe, dlatego rozmnażanie sansewierii jest równie łatwe jak sama uprawa. Odrosty można oddzielić egzemplarza matecznego i od razu posadzić w oddzielnej doniczce, uzyskując całkiem nową roślinę. Gatunek można też rozmnożyć za pomocą sadzonek liściowych, ukorzenianych w wilgotnym substracie torfowym.

Dzięki swojej niezwykłej budowie sansewieria cylindryczna jest bardzo atrakcyjną rośliną, pasującą niemal do każdego wnętrza. Ze względu na swój oryginalny kształt, najlepiej prezentuje się posadzona samodzielnie w ozdobnej doniczce, umieszczonej na eksponowanym stanowisku. Nie jest jednak zbyt kapryśna, dlatego można ją również wykorzystywać do tworzenia ciekawych kompozycji doniczkowych z udziałem innych roślino podobnych wymaganiach uprawowych.