Poszczególne gatunki hortensji różnią się między sobą wyglądem i wymaganiami, dlatego zanim zdecydujemy się na ich uprawę, powinniśmy poznać je nieco bliżej.
Hortensja pnąca – idealna roślina okrywowa
Wiele gatunków hortensji to rośliny dość wrażliwe na niskie temperatury, dlatego szczególnie cennym nabytkiem może być odporna na mróz hortensja pnąca. Roślina dobrze zimuje i nie wymaga okrycia, ale wiosną bywa uszkadzana przez późne przymrozki, co w danym sezonie może pozbawić ją kwiatów.
Hortensja pnąca początkowo rośnie wolno, ale już po kilku latach zaczyna rozwijać się dużo szybciej, dorastając nawet do 15-25 m wys., dlatego już na samym początku uprawy należy przeznaczyć dla niej odpowiednie miejsce.
Hortensja pnąca to doskonała roślina do okrywania pni drzew, altan, ogrodzeń lub ścian budynków, po których wspina się za pomocą korzeni przybyszowych. Jeśli nie przygotujemy dla niej podpór, będzie rozrastać się na boki, stając się rośliną okrywową, przydatną do osłaniania dużych przestrzeni pod drzewami.
Przez cały sezon jej główną ozdobą są jajowate, błyszczące, zielone liście, jednak wczesnym latem na pędach pojawia się też dodatkowa atrakcja w postaci licznych, dużych, płaskich kwiatostanów (kwitnie w czerwcu-lipcu).
Hortensja pnąca – wymagania uprawowe
Jeśli chcemy cieszyć się urodą hortensji pnącej przez długie lata, musimy zapewnić jej jak najlepsze warunki do wzrostu i rozwoju. Przede wszystkim powinniśmy pamiętać, że hortensja pnąca, podobnie jak większość hortensji, preferuje stanowiska półcieniste, a nawet cieniste, gdyż jest rośliną leśną.
Wymaga też żyznego, próchniczego, przepuszczalnego i stale lekko wilgotnego podłoża o lekko kwaśnym lub kwaśnym odczynie pH. Nie toleruje gleb zasadowych i wapiennych, na których słabo rośnie i często choruje.
Hortensja pnąca nie wymaga przycinania (poza cięciem sanitarnym), ale jeśli zachodzi taka potrzeba - można przyciąć zbyt rozrośnięte pędy. Robi się to po zakończeniu kwitnienia.
Masz kwaśną ziemię w ogrodzie? Dowiedz się, jakie rośliny będą na niej dobrze rosły
Hortensja dębolistna – piękna latem i jesienią
Zupełnie inne walory ozdobne posiada natomiast hortensja dębolistna. Ta niezwykle ciekawa roślina, rozwija bardzo oryginalne, duże, od spodu miękko owłosione liście, przypominające kształtem liście dębu. Ich barwa przez cały sezon pozostaje zielona, jesienią zmieniając się na czerwono-fioletową. Poza atrakcyjnymi liśćmi, ozdobą rośliny są także duże, wiechowate, luźne, białe kwiatostany, pojawiające się na pędach od lipca do sierpnia.
Hortensja dębolistna nie osiąga dużych rozmiarów, ale i tak potrzebuje dla siebie sporo miejsca, gdyż dorasta do ok. 1,5 m wys. i za pomocą silnych, wygiętych łukowato pędów, mocno krzewi się na boki. Roślina nie jest tak odporna na mróz, jak hortensja pnąca, dlatego powinna być uprawiana w cieplejszych rejonach kraju i sadzona w miejscach osłoniętych od wiatru.
Hortensji dębolistnej przyda się też zimowa ochrona w postaci włókniny, gdyż silne mrozy mogą uszkodzić jej pędy. Wiosną krzew wprawdzie dobrze się regeneruje, ale po ciężkiej zimie może nie zakwitnąć.
Do prawidłowego rozwoju hortensja dębolistna potrzebuje półcienistego stanowiska oraz żyznej, dostatecznie wilgotnej i przepuszczalnej gleby o lekko kwaśnym odczynie pH.
Hortensji dębolistnej prawie się nie przycina. Ścina się tylko przekwitłe kwiatostany (nad pierwszą parą pąków) - można to zrobić kiedy przekwitnie lub wczesną wiosną. Poza tym usuwa się tylko uszkodzone pędy. Hortensja dębolistna - tak jak ogrodowa - zawiązuje pąki w poprzednim sezonie, więc po mocnym przycięciu nie miałaby kwiatów w danym sezonie.
Oryginalne hortensje piłkowane i miękkowłose
Do najrzadziej spotykanych w ogrodach hortensji należą natomiast hortensje piłkowane i miękkowłose. Hortensja piłkowana jest dość niskim krzewem, dorastającym do wys. ok. 1-1,5 m i posiadającym nieduże, lekko omszone od spodu i wyraźnie piłkowane na brzegach liście oraz duże, liczne, płaskie kwiatostany, złożone z wielu kwiatów płodnych, otoczonych okręgiem kwiatów płonnych. Kwitnie od czerwca do września.
Hortensja miękkowłosa to z kolei krzew bardzo okazały, który może osiągać nawet ok. 2-5 m wys. Roślina posiada nieduże, dość wąskie, owłosione od spodu liście, osadzone na czerwonawych ogonkach i przebarwiające się jesienią na żółto. Jej dodatkową ozdobą są pojawiające się od czerwca do sierpnia duże, luźne kwiatostany, przypominające budową kwiatostany hortensji piłkowanej.
Oba gatunki są dość wrażliwe na mróz i wymagają zimowego okrycia oraz oczekują półcienistego, ciepłego i osłoniętego stanowiska uprawy i żyznego, próchniczego, dostatecznie wilgotnego podłoża o lekko kwaśnym odczynie pH.
Obie te hortensje przycina się tak, jak dębolistną (i ogrodową).
