Afelandra to kwitnąca piękność. Jak dbać o tę roślinę doniczkową? Jest wymagająca, ale może być trwała

Kiedy późną jesienią i zimą krajobraz za oknem już nie zachwyca, a ogród pogrążony jest w głębokim śnie, pozostaje nam cieszyć się roślinami pokojowymi, uprawianymi w doniczkach. Do najpiękniejszych należą gatunki o barwnych, dużych liściach, dlatego to właśnie nimi szczególnie warto się zainteresować.

Jedną z takich doniczkowych piękności jest między innymi pochodząca z Brazylii afelandra czworokątna, nazywana też afelandrą sterczącą lub szczytową. W naturze roślina ma postać dużego, rozłożystego krzewu i dorasta do wysokości ok. 1,5-2 m. W doniczce rzadko jednak przekracza wysokość 30-50 cm, dlatego może być uprawiana nawet w niewielkich wnętrzach.

Przez cały rok największą ozdobą afelandry są duże, jajowate lub lekko wydłużone, ciemnozielone, błyszczące liście. Wierzch liści urozmaicają kontrastowe, kremowe lub białe pasy, które biegną wzdłuż nerwów.

Wiosną i latem na pierwszy plan wysuwają się natomiast jej okazałe, ciemnożółte, kłosowate kwiatostany, złożone z kolorowych liści przykwiatkowych i niepozornych, drobnych kwiatów. Pojawiają się na szczytach pędów i wspaniale komponują się z pasiastymi liśćmi.

Niestety, mimo całej swojej urody, afelandra nie jest rośliną łatwą w uprawie. Ze względu na swoje egzotyczne pochodzenie ma dość wysokie wymagania i źle reaguje na błędy uprawowe. Jeśli w naszym mieszkaniu ma się czuć względnie dobrze, przez cały rok musi mieć zapewnione ciepłe stanowisko (latem temp. ok. 20-24°C, zimą kilka stopni mniej).

Miejsce dla afelandry musi być bardzo jasne, ale osłonięte przed bezpośrednim słońcem. Trzeba jej też zapewnić żyzne, próchnicze, przepuszczalne podłoże o lekko kwaśnym odczynie pH (może być to dobra ziemia kwiatowa lub uniwersalna).

Od wiosny do jesieni, afelandrę należy regularnie zasilać nawozami dla kwiatów doniczkowych i systematycznie podlewać, nie dopuszczając, aby ziemia w doniczce przeschła. Nie może być też jednak mokra, bo wtedy korzenie szybko zgniją.

Jesienią, po przekwitnieniu trzeba pozwolić afelandrze na dwumiesięczny spoczynek. Należy obciąć uschnięty kwiatostan, zaprzestać nawożenia i ograniczyć podlewanie.

W okresie spoczynku afelandra może stać w mieszkaniu, w bardzo widnym miejscu, ale lepiej poczuje się w chłodniejszym pomieszczeniu (temp. ok. 15-18°C), dlatego warto przenieść ją np. do chłodnej sypialni, słabo ogrzewanego salonu lub na widną, umiarkowanie ciepłą werandę.

Wczesną wiosną, gdy roślina ponownie wznowi wegetację, dobrze jest ją przesadzić (wystarczy raz na dwa lata), a w razie potrzeby także przyciąć. Obcięte pędy można spróbować ukorzenić, ale rozmnażanie afelandry w warunkach amatorskich jest bardzo trudne, dlatego roślinę najlepiej kupić w centrum ogrodniczym lub kwiaciarni.

Ze względu na wysokie wymagania, afelandrę często traktujemy jako roślinę sezonową, gdyż źle pielęgnowana szybko traci walory ozdobne, a nawet zamiera. W dobrych warunkach może jednak przetrwać w domu wiele lat, dlatego warto się o nią odpowiednio zatroszczyć.

Największym wyzwaniem jest zapewnienie jej odpowiednio wysokiej wilgotności powietrza, gdyż pochodząca z wilgotnych lasów deszczowych afeladnra, nie toleruje suchego powietrza, reagując na nie zrzuceniem liści lub zasuszaniem ich końcówek.

Aby podnieść w jej otoczeniu wilgotność powietrza, najlepiej postawić w pobliżu rośliny nawilżacz powietrza lub odkryte akwarium bądź umieścić doniczkę na dużym podstawku wypełnionym stale mokrymi kulkami keramzytu. Warto również systematycznie zraszać liście rośliny letnią, odstaną wodą, szczególnie w okresie zimowym.

Zrzucenie przez afelandrę liści to jednak nie tylko reakcja na suche powietrze, ale też na zimne przeciągi, zalane lub przesuszone podłoże oraz niedobór światła, dlatego największym wyzwaniem będzie dla nas utrzymanie rośliny w dobrej formie zimą, gdyż to właśnie wtedy najbardziej dokucza jej brak światła, zimne przeciągi, powstałe podczas wietrzenia mieszkania i przesuszone ogrzewaniem powietrze.

Jeśli poradzimy sobie z przeciwnościami i utrzymamy roślinę w dobrym stanie do wiosny, jej dalsza uprawa nie powinna być już dla nas tak kłopotliwa.