Eonium drzewiaste – jak uprawiać ten piękną roślinę doniczkową? Ten sukulent zachwyca kolorami!

Sukulenty to rośliny, które gromadzą wodę w liściach, a czasem także pędach i korzeniach. Najczęściej mają charakterystyczne, grube mięsiste liście, ale bywają także sukulenty liści pozbawione (należą do nich m.in. kaktusy). To rośliny pochodzące z ciepłego i suchego klimatu, a zdolność do gromadzenia wody umożliwia im przetrwanie okresów suszy.

Ze względu na niewielkie wymagania i atrakcyjny wygląd sukulenty stają się coraz popularniejsze w uprawie, a w sprzedaży pojawiają się coraz to nowe gatunki. Jednym z najbardziej efektownych jest eonium drzewiaste (Aeonium arboretum, choć spotyka się także inne gatunki tej rośliny).

Eonium drzewiaste wygląda bardzo atrakcyjnie. Jak wiele innych sukulentów tworzy rozety złożone z mięsistych liści o łopatkowatym kształcie. Jednak tym, co sprawia, że eonium wygląda wyjątkowo dekoracyjnie, jest fakt, że wyrastają one na szczytach dość długich, rozgałęzionych pędów, które przypominają gałęzie drzewa. W uprawie doniczkowej eonia może dorastać do około 60 cm lub nieco więcej. W naturze i cieplejszym klimacie osiągają nawet 2 metry.

Eonia pochodzą z Wysp Kanaryjskich i Maroka, ale zadomowiły się już na większych obszarach, szczególnie na wybrzeżach Morza Śródziemnego, trafiły także do Australii, Nowej Zelandii i Ameryki.

W Polsce nadają się tylko do uprawy doniczkowej, bo nie są odporne na mróz.

Podpowiadamy: Jak uprawiać drzewko szczęścia czyli grubosza jajowatego

Już „zwykłe” eonium o zielonych liściach wygląda pięknie, ale są jeszcze bardziej efektowne odmiany. Bardzo szczególnie wygląda odmiana Schwartzkopf – o błyszczących, niemal czarnych liściach. Równie piękna jest odmiana eonium Atropurpureum, której liście przebarwiają się na purpurowy kolor. Jeśli podobają nam się rośliny o jaśniejszych liściach, poszukajmy odmiany Albovariegatum – o paskowanym, biało-zielonych liściach, z dodatkiem różu.

Liście wszystkich tych odmian będą ładnie wybarwione tylko w dobrze nasłonecznionych miejscach.

W naturze eonia rosną na skalistych, suchych i mocno nasłonecznionych terenach. I podobnych warunków oczekują w uprawie. Trzeba zapewnić im bardzo jasne miejsce – dobrze poczują się na parapecie zachodniego, a nawet południowego okna. Jeśli zdecydujemy się na południową wystawę, warto zachować pewną czujność – może się zdarzyć, że słońce przez szybę będzie grzało zbyt mocno i poparzy liście rośliny. Jeśli zauważymy jakieś niepokojące objawy, przestawmy doniczkę nieco dalej od okna lub za firankę, tak żeby mocne słońce nie świeciło bezpośrednio na roślinę.

Lato eonium z powodzeniem może spędzić na balkonie lub tarasie, trzeba mu jednak zapewnić ochronę przed deszczem. Na początku zwróćmy również uwagę na reakcję na słońce.

Jeśli eonium będzie miało za mało słońca, zacznie zrzucać liście, a jego pędy będą się wyciągać.

Eonium, jak wszystkie sukulenty, potrzebuje bardzo przepuszczalnego podłoża. Najłatwiej kupić takie, które jest specjalnie przeznaczone dla sukulentów i kaktusów. Takie podłoża często zawierają nawóz długodziałający – warto sprawdzić skład, bo jeśli tak jest, to nie musimy dodatkowo zasilać rośliny. Podłoże możemy też przygotować samodzielnie, mieszając ziemię z piaskiem i niezbyt grubym żwirem.

W dnie doniczki, koniecznie musi być otwór. Należy też zapewnić warstwę drenażu (na dno doniczki wysypać warstwę żwiru, keramzytu itp.).

Eonium należy do tych roślin, które można polecić osobom zapominającym o podlewaniu. Zdecydowanie lepiej znosi przesuszenie niż przelanie. Podlewanie zależy od pory roku i temperatury – latem roślina potrzebuje więcej wody niż zimą. Latem eonium podlewa się co około tydzień, jesienią i wiosną co około 2 tygodnie, zimą nawet rzadziej (co 3-4 tygodnie, szczególnie jeśli obniżyliśmy temperaturę, o czym poniżej).

Ważne jest to, żeby między poszczególnymi podlewaniami ziemia w doniczce przeschła. Natomiast kiedy już podlewamy roślinę, warto to zrobić „do syta”. Po podlaniu poczekajmy kilka- kilkanaście minut i odlejmy wodę, która spłynie do podstawki.

Jeśli eonium będzie miało zbyt dużo wody, jego korzenie zaczną gnić, a pieniek – mięknąć. Nie dopuszczajmy to tego, bo możemy nie uratować rośliny. Natomiast objawem niedoboru wody jest obkurczenie się liści – to tego stanu też starajmy się nie dopuszczać.

Uwaga: nie wolno moczyć liści podczas podlewania, ani zraszać rośliny.

Od późnej wiosny do wczesne jesieni eonium można nawozić (średnio co 2-3 tygodnie), najlepiej stosując gotowy nawóz do kaktusów i sukulentów. Stosujemy dawki i częstotliwość zgodnie z zaleceniami producenta.

Eonium lubi dość wysokie temperatury latem, natomiast zimą może, a nawet powinno mieć nieco chłodniej – optymalna temperatura to około 15 stopni (ale nie mniej niż 10ºC).

Jeśli nie możemy zapewnić takich warunków, to przynajmniej starajmy się nie przegrzewać niepotrzebnie rośliny – postawmy ją jak najdalej od grzejnika (ale w jasnym miejscu) lub zakręćmy kaloryfer pod parapetem, na którym stoi. Zimą nie narażajmy jej też na zimne przeciągi, bo tego nie zniesie. Eonium nie przeszkadza za to suche powietrze, które często bywa w naszych mieszkaniach w sezonie grzewczym.

Eonium ma niezbyt dobrze rozwinięty system korzeniowy, dlatego nie potrzebuje dużej doniczki. Przesadza się je co kilka lat, kiedy bryła korzeniowa wypełni doniczkę. Nowa powinna być o rozmiar większa. Warto wybrać niezbyt wysoką, najlepiej ceramiczną (chodzi również o to, żeby była stabilna i nie przewracała się).

Eonium najlepiej przesadzać wiosną, można też latem. Kupując roślinę sprawdźmy, jakie ma podłoże, bo zdarza się, że rośliny są sadzonkowane w ziemi torfowej. Taką roślinę trzeba przesadzić do bardziej przepuszczalnego podłoża (można z tym poczekać do wiosny, ale dopóki tego nie zrobimy, trzeba bardzo uważać z podlewaniem).

Zdarza się, że eonium gubi liście. Najczęściej jest to reakcja na zmianę miejsca. To również normalne „zachowanie” dla starszych liści, z dołu rozety. W innych przypadkach trzeba zastanowić się, czy roślinie nie brakuje słońca lub nie podlewamy jej zbyt często.