Róża pustyni czyli adenium. Jak uprawiać tę roślinę i co robić, żeby kwitła

Adenium opasłe znane pod bardziej romantyczną nazwą jako róża pustyni, to jeden z ciekawszych sukulentów, jaki możemy uprawiać w mieszkaniu.

Adenium (róża pustyni) pochodzi z suchych i półpustynnych rejonów Afryki i półwyspu Arabskiego, dlatego ma dość szczególny wygląd i specyficzne wymagania. Adenium rośnie wolno i choć w naturze może osiągać 2-3 m wysokości, w doniczce rzadko dorasta do 150 cm wysokości.

Przez większą część roku jego ozdobą jest zwieńczony niewielką koroną i skórzastymi, zielonymi, jajowatymi liśćmi, butelkowo zgrubiały u podstawy pęd. Jest to organ spichrzowy nazywany kaudeksem i występuje tylko u gatunku, rozmnażanego przez nasiona lub sadzonki, gdyż egzemplarze szczepione i mieszańce go nie wytwarzają. W naturze kaudeks jest jeszcze bardziej zgrubiały, a nawet jak nazwa rośliny wskazuje wręcz opasły i przybiera niezwykłe, fantazyjne formy. Zadaniem zgrubiałych pędów jest magazynowanie wody, dlatego trudno się dziwić, że są tak rozrośnięte.

Sytuacja zmienia się, gdy na przełomie wiosny i lata, na szczytach pędów pojawiają się piękne, duże kwiaty, przypominające wyglądem kwiaty azalii, gdyż wtedy to właśnie one stają się największą ozdobą rośliny. W zależności od odmiany mogą być pojedyncze lub pełne i mieć różną barwę (białe, różowe, amarantowe, dwukolorowe).

Zanim jednak doczekamy się kwiatów róży pustyni, o roślinę musimy odpowiednio zadbać, gdyż źle pielęgnowana nie wyda kwiatów, a nawet może obumrzeć.

Adenium do prawidłowego rozwoju potrzebuje przede wszystkim dużo ciepła i światła, dlatego powinno być uprawiane w pobliżu południowego okna i lekko cieniowane latem, w godzinach południowych. W sezonie może być też wystawione na balkon lub taras, jednak tylko wtedy, gdy będzie chronione przed ulewnym deszczem, gdyż właśnie nadmiar wody jest największym wrogiem róży pustyni. Organ spichrzowy w postaci zgrubiałej łodygi doskonale magazynuje wodę, dlatego roślina lepiej zanosi suszę niż zalanie. W sezonie wegetacyjnym należy podlewać ją systematycznie, ale umiarkowanie, czekając z kolejnym podlewaniem, aż wierzchnia warstwa podłoża wyschnie.

Od wiosny do końca lata, roślinę trzymamy w temperaturze pokojowej (ok. 22-25°C), co jakiś czas zasilając ją płynnymi nawozami dla kaktusów.

Jesienią natomiast stopniowo przygotowujemy różę pustyni do okresu spoczynku. Wtedy zaprzestajemy nawożenia, podlewanie ograniczamy do minimum, a doniczkę z rośliną przenosimy do jasnego, ale chłodnego pomieszczenia (temp. ok. 12-15°C).

Adenium nie wymaga żadnych szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych. Zwykle nie choruje i nie pada ofiarą szkodników, dlatego nie potrzebuje ochrony chemicznej.

Adenium nie oczekuje również cięcia, choć zabieg znosi bardzo dobrze i jeśli chcemy skorygować jego pokrój lub nadać mu kształt bonsai, wiosną możemy przyciąć wierzchołki pędów, dzięki czemu lepiej się rozkrzewi. Zabieg powinniśmy jednak wykonywać w rękawiczkach, gdyż tkanki rośliny zawierają toksyczny sok mleczny, który może podrażniać skórę, a po dostaniu się do oka lub ust, powodować alergie lub inne problemy zdrowotne.

Róży pustyni nie trzeba też zbyt często przesadzać. Dopiero gdy bryła korzeniowa przerośnie ziemię, wiosną przesadzamy adenium w nowe, przepuszczalne podłoże, najlepiej przeznaczone dla sukulentów i kaktusów.

W uprawie amatorskiej, adenium możemy rozmnażać na dwa sposoby. Pierwszy to pozyskanie młodych roślin z sadzonek pędowych, pobranych przy okazji wiosennego ciecia i ukorzenionych w wodzie bądź wilgotnym podłożu.

Drugi sposób to rozmnażanie roślin z nasion. Nasiona wysiewamy wiosną do doniczek wypełnionych wilgotnym podłożem dla kaktusów, ustawiamy w ciepłym (temp. ok. 22-25°C), widnym miejscu i pilnujemy, aby ziemia była stale lekko wilgotna, ale nie mokra.

Kiedy siewki podrosną, przesadzamy je do doniczek i ustawiamy w jasnym miejscu. Musimy jednak pamiętać, że rośliny uzyskane z nasion zakwitną dopiero po 5-8 latach lub później.

Adenium nie będzie też kwitło, jeśli nie zapewnimy mu okresu spoczynku i dostatecznie dużej ilości światła w okresie wegetacyjnym.

Może też nie kwitnąć, a nawet zamierać, jeśli zostanie zalane, przenawożone lub przechłodzone (nie znosi spadków temp. poniżej 10°C).