Trzykrotki zaliczane są do rodzaju, który skupia ponad 70 gatunków roślin. Wszystkie są bylinami, posiadają wydłużone pędy i charakterystyczne, trzypłatkowe kwiaty, ale różnią się wyglądem i wymaganiami.
Trzykrotka sillamontana czyli trzykrotka włochata
Jedną z ciekawszych jest między innymi trzykrotka sillamontana (Tradescantia sillamontana), która bywa czasami nazywana trzykrotką włochatą. Jej wygląd jest bardzo charakterystyczny, dlatego trudno pomylić ją z innym gatunkiem. Podobnie jak większość trzykrotek tworzy wydłużone pędy, które dorastają do ok. 30-50 cm długości i początkowo są wzniesione, a później pokładają się. Ma te duże, szerokie, jajowato-lancetowate liście.
Bardzo charakterystyczne dla niej jest to, że ale wszystkie jej części pokryte są gęstym, pajęczynowatym, delikatnym, białawym kutnerem. Dzięki temu szarozielone liście trzykrotki włochatej wyglądają, jak by pokrywała je cienka, jedwabista, miękka pajęczyna i są bardzo oryginalne.
Uprawa trzykrotki sillamontana jest łatwa
Mimo tak oryginalnego wyglądu, uprawa trzykrotki sillamontana nie jest trudna. Roślina oczekuje sporo rozproszonego światła, dlatego najlepiej czuje się w pobliżu południowego okna osłoniętego firanką.
Potrzebuje też systematycznego, ale bardzo ograniczonego podlewania. Wynika to z faktu, że pokrywający jej liście i pędy gruby kutner, zapobiega nadmiernej utracie wilgoci i roślina lepiej znosi przejściową suszę niż zalanie.
Z tego względu powinna być też uprawiana w żyznej, ale przepuszczalnej ziemi, która nie będzie kumulowała nadmiaru wody.
Uwaga: owłosionych liści i pędów trzykrotki sillamontana nie należy też zraszać wodą, ani stosować nabłyszczaczy do liści.
Nawożenie trzykrotki sillamontana. Uwaga na azot
Trzykrotka będzie również wdzięczna za dokarmianie jej w okresie wegetacyjnym nawozami wieloskładnikowymi Ponieważ jednak nie lubi przenawożenia azotem, do jej zasilana lepiej wybierać nawozy ze zmniejszoną ilością tego pierwiastka.
Trzykrotka sillamontana latem i zimą
Trzykrotka włochata nie ma natomiast szczególnych wymagań co do temperatury. Wprawdzie latem lubi ciepło i preferuje zakres temperatur ok. 20-25°C, ale zimą może mieć nieco chłodniej (ok. 13-18°C, ale nie mniej niż 10°C). Do prawidłowego rozwoju nie potrzebuje jednak typowego okresu przechłodzenia, dlatego zimę może spędzać zarówno w mieszkaniu o temperaturze pokojowej, jak i na chłodnej, jasnej werandzie. W czasie spoczynku należy jedynie zaprzestać nawożenia rośliny oraz ograniczyć jej podlewanie.
Trzykrotka: przycinanie, odmładzanie, rozmnażanie
Trzykrotka sillamontana nie oczekuje też żadnych specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych ani ochrony przed chorobami i szkodnikami. Od czasu do czasu warto jedynie skrócić wiosną jej pędy, aby lepiej się rozkrzewiała i zachowała ładny, zwarty pokrój.
Co kilka lat można też ją odmłodzić, przez radykalne przycięcie jej pędów na wysokości kilku centymetrów ponad ziemią.
Przy okazji cięcia trzykrotkę można też z powodzeniem rozmnożyć, gdyż ucięte fragmenty pędów doskonale ukorzeniają się w wodzie lub wilgotnym podłożu. Roślina, której pędy mają kontakt z podłożem (pokładają się na ziemi), może nawet sama wytworzyć sadzonki, gdyż po zetknięciu z wilgotną ziemią, pędy łatwo się ukorzeniają.
Trzykrotka w doniczce…
Trzykrotka sillamontana to jedna z łatwiejszych w uprawie i najmniej wymagających trzykrotek. Dobrze znosi błędy uprawowe i toleruje przejściowe zaniedbanie, dlatego może być polecana jest zarówno początkującym jak i doświadczonym miłośnikom roślin.
Ze względu na pokrywający jej pędy i liście gruby kutner, chroniona jest przed wieloma niesprzyjającymi czynnikami zewnętrznymi, w tym między innymi przed suszą i chłodem (znosi spadki temperatur do kilku stopni powyżej zera, choć preferuje wyższe temperatury).
Dzięki tak dobremu przystosowaniu może być uprawiana zarówno w mieszkaniach np. w wiszących lub stojących na półkach ściennych doniczkach (sprawdza się też jako roślina wypełniająca w kompozycjach doniczkowych), jak i sezonowo na zewnątrz.
… i trzykrotka w ogrodzie
W okresie letnim można dołować ją nawet razem z doniczką w ogrodzie i uprawiać na skalnikach. Należy tylko pamiętać aby jesienią (zanim jeszcze pojawią się pierwsze przymrozki) przenieść roślinę z powrotem do pomieszczenia, w którym będzie mogła bezpiecznie przetrwać zimę, gdyż mimo swojej wysokiej odporności na niesprzyjające warunki, nie przetrwa mrozów i po pierwszych przymrozkach obumrze.
