Hobbit i Gollum w doniczce, czyli zadziwiające grubosze. Jak je uprawiać

Najpopularniejsze odmiany grubosza jajowatego mają kształt krępego, niedużego drzewka o grubych, zdrewniałych pędach i posiadają zielone, mięsiste, błyszczące liście o okrągłym lub owalnym kształcie, ale zupełnie inaczej wyglądają mniej znane odmiany rośliny czyli „Hobbit” i „Gollum”.

Ich liście mają zaskakujący, oryginalny i adekwatny do nazwy kształt podobny do trąbki, z wgłębieniem na szczycie. Z bliska do złudzenia przypominają uszy baśniowych postaci, od których przyjęły swoją nazwę, ale częściej porównywane są do uszu Shreka czyli znanego i lubianego bohatera popularnego filmu animowanego dla dzieci i dorosłych.

Obie odmiany różnią się między sobą nieznacznie i z tego względu często są mylone. Przyjmuje się, że u odmiany „Hobbit” liście nie zawsze tworzą kształt idealnej trąbki i czasem są nie całkiem zwinięte, a u odmiany „Gollum” prawie wszystkie liście są trąbkowate, ale zdarza się również, że obie odmiany traktowane są jako jedna odmiana o różnych nazwach. Tak czy inaczej roślina jest bardzo oryginalna, a jej wymagania nie odbiegają od wymagań innych sukulentów, dlatego warto się nią zainteresować.

Podobnie jak inne grubosze, Gollumy i Hobbity nie oczekują częstego podlewania, gdyż nie lubią mokrego podłoża. Ich grube, mięsiste liście, są doskonałym magazynem na wodę, zaopatrującym w nią wszystkie części rośliny w miarę potrzeb i pozwalającym przetrwać chwilowe okresy niedoborów wody.

Od przejściowej suszy dla rośliny znacznie groźniejszy jest nadmiar wody, od którego jej dość płytki system korzeniowy łatwo gnije. Jeśli więc nie chcemy mieć kłopotów spowodowanych zalaniem rośliny, powinniśmy podlewać ją bardzo umiarkowanie, częściej latem (nawet raz w tygodniu, szczególnie w czasie upałów), rzadziej zimą (wystarczy raz na 3-4 tygodnie). Przed każdym kolejnym podlaniem, ziemia w doniczce musi przeschnąć, aby nie zgromadziła w sobie zbyt dużo wilgoci.

Gruboszowi należy też zapewnić bardzo przepuszczalne, lekkie podłoże (najlepiej podłoże przeznaczone do uprawy kaktusów lub ziemię uniwersalną ze sporym dodatkiem piasku) oraz doniczkę z otworami odpływowymi na dnie, aby nadmiar wody mógł z niej swobodnie wypływać.

Oprócz odpowiedniego podlewania ważnym czynnikiem odpowiadającym za powodzenie uprawy grubosza jest również zapewnienie roślinie dostatecznie dużo światła, gdyż podobnie jak wszystkie inne sukulenty, grubosz nie toleruje cienia. Wprawdzie latem nie powinien stać tuż za szybą południowego okna, gdyż wzmocnione przez szkło promienie słoneczne mogą być dla niego zbyt gorące, ale nie może być też uprawiany w cieniu, ani nawet w półcieniu, gdyż wtedy jego pędy zaczną wiotczeć i nadmiernie się wydłużać, a liście blednąć i karleć.

Ze względu na wysokie oczekiwania względem ilości światła, utrzymanie grubosza w dobrej formie w okresie zimowym może być nieco utrudnione, szczególnie jeśli uprawiany jest w niezbyt widnych mieszkaniach.

Pewną trudność może też sprawić zapewnienie roślinie odpowiedniej temperatury. Latem wprawdzie nie jest to problem, gdyż wtedy temperatury są dla grubosza odpowiednie (preferuje ok. 24-30°C). W tym czasie może zostać nawet wyniesiony na balkon lub taras i pozostać tam aż do jesieni (preferują świeże powietrze).

Problem zaczyna pojawiać się zimą, kiedy roślina przechodzi w stan spoczynku i oczekuje niższych temperatur. Wprawdzie nie toleruje spadków temperatury poniżej 5°C, ale najlepiej czuje się w pomieszczeniach bardzo widnych i dość chłodnych (ok. 8-10°C).

Chce mieć pieniążki? Podpowiadamy, jak je uprawiać

Decydując się na uprawę grubosza, powinniśmy też zadbać o odpowiednią donicę. Roślina nie jest wprawdzie szczególnie okazała i w warunkach domowych zwykle nie osiąga więcej niż 1 m wysokości, ale ponieważ jej pędy są grube i dość masywne, a liście mięsiste i liczne, przeznaczona do jego uprawy doniczka powinna być ciężka i solidna (najlepiej ceramiczna, gdyż doniczki plastikowe zwykle są bardzo lekkie i nie zawsze dostatecznie stabilne), aby pod ciężarem liści i pędów się nie przewróciła.