Leśne grzyby, szczególnie jadalne, najczęściej kojarzymy ze stonowanymi odcieniami brązu. I rzeczywiście, spora ich część właśnie ta wygląda. Choć i tutaj możemy spotkać się z intensywniejszymi barwami. Wystarczy wspomnieć intensywnie pomarańczowe kapelusze koźlarzy czerwonych. Jeszcze bardziej kolorowe są borowiki ceglastopore, u których aksamitny, brązowy kapelusz ożywia bordowe rurki oraz ceglastoczerwony wzór na trzonie.
Z drugiej strony świetnie kojarzymy muchomory czerwone. Ich intensywnie czerwone kapelusze, pokryte białymi kropkami to najbardziej typowy wizerunek muchomora. Te grzyby są trujące, jednak warto docenić ich urok, a także i to, że są częścią runa leśnego. Nie należy ich niszczyć! Dotyczy to zresztą wszystkich grzybów.
Jednak poza tymi, dość znanymi gatunkami, w polskich lasach i na łąkach, można spotkać grzyby we wszystkich kolorach tęczy – niebieskie, zielone, fioletowe, czerwone, żółte, a także czarne i białe. Niektóre z nich są jadalne, ale uwaga – nigdy nie należy zbierać i jeść grzybów, których nie znamy, a które identyfikujemy tylko na podstawie poglądowych zdjęć!
Jednak spacerując po lesie lub łące warto zwracać uwagę na różne grzyby. Szybko dostrzeżemy, że jest ich bardzo dużo i prezentują całe bogactwo kolorów i kształtów. Oto najbardziej kolorowe grzyby, które można spotkać w polskich lasach.
Pierścieniak grynszpanowy i niebieskobiały
Jednym z ciekawiej ubarwionych grzybów jest pierścieniak grynszpanowy. Jego kapelusz jest wyraźnie niebieskozielony, z białymi łuseczkami. Kolor jest szczególnie intensywny, kiedy jest wilgotno. Uchodzi za grzyb jadalny (po zdjęciu skórki z kapelusza). Bardzo podobny do niego, ale niejadalny, jest pierścieniak niebieskobiały, który ma bardziej niebieski kolor (bez zielonkawego zabarwienia). Obydwa grzyby są dość pospolite w Polsce, a można je spotkać nie tylko w lasach, ale też na łąkach, w parkach i ogrodach. Rosną od sierpnia/września do listopada.
Licencja CC BY-SA 4.0
Lakówka ametystowa
To niewielki grzyb o pięknym ametystowym odcieniu fioletu. W tym kolorze jest zarówno kapelusz, jak i blaszki oraz trzon. To grzyb jadalny, ale o mało wyrazistym smaku. Lubi ziemie bogate w azot, dlatego rośnie nie tylko w lasach, ale także w parkach i ogrodach. Może występować w gruncie lub na butwiejącym drewnie.
Licencja CC BY-SA 3.0
Zasłonak fioletowy
Wyraźnie fioletowy kolor ma też zasłonak fioletowy (młode grzyby mogą być bardziej niebieskawe, z metalicznym połyskiem). Bywa dość duży – jego kapelusz dorasta do 15 cm średnicy. Spotyka się go w Polsce (szczególnie w górach), jednak rzadko. To gatunek narażony na wyginięcie, więc nie należy go zbierać (jest niejadalny), ani niszczyć! Pojawia się od sierpnia do października, chętnie rośnie pod brzozami i bukami.
Licencja CC BY-SA 3.0
Goździeniec fioletowy
Niesamowity kolor i kształt ma goździeniec fioletowy. Może się kojarzyć z miniaturą koralowca, z tym, że spotkamy go nie w morzu, a w mchu pod drzewami (najczęściej liściastymi). Ma różowofioletowy kolor i osiąga kilka centymetrów wielkości. W Polsce jest rzadko spotykany (to niestety gatunek wymierający), ale można go wypatrzyć w górach. Nie należy go zrywać. To grzyb niejadalny.
Licencja CC BY-SA 3.0
Wilgotnica papuzia
Niezwykle prezentuje się także wilgotnica papuzia. Ten niewielki grzybek ma intensywnie zielony kapelusz i mocno śluzowatą powierzchnię. Z czasem nieco jaśnieje i staje się żółtozielony. Tę zieleń można uznać za kolor maskujący, bo ten gatunek rośnie przede wszystkim w trawie - na łąkach, pastwiskach, obrzeżach lasów, ale też trawnikach. Pojawia się od maja do października. Nie jest jadalny.
Licencja CC BY-SA 2.5
Gołąbek błotny
Intensywnie czerwony kolor mają nie tylko muchomory, ale też niektóre gołąbki. Błyszczący, czerwony kapelusz (bez białych kropek) oraz śnieżnobiałą nóżkę ma np. gołąbek błotny. Rośnie on pospolicie w Polsce, szczególnie w lasach iglastych i na podmokłych terenach. Ma łagodny smak i jest jadalny. Jednak łatwo pomylić go z gołąbkiem wymiotnym (mało przyjemna nazwa mówi wiele o jego właściwościach – to silnie trujący grzyb), a nawet muchomorem czerwonym.
Licencja CC BY-SA 4.0
Czarka szkarłatna
Piękny kolor i oryginalny kształt ma czarka szkarłatna. Bardzo nietypowy jest również termin jej występowania – ten grzyb rośnie od grudnia od maja. Jest nieduży (do 5 cm średnicy) i ma kształt miseczki. Jej wnętrze ma intensywnie czerwony kolor (jeśli jest sucho, to bardziej pomarańczowy). Ten grzyb rośnie w Polsce, ale jest dość rzadki (do 2014 r. był pod ochroną). Teoretycznie jest jadalny, ale nie ma ciekawego smaku. Można go spotkać w lasach liściastych.
Licencja CC BY-SA 3.0
Pięknoróg największy
Intensywny kolor i nietypową formę ma też pięknoróg największy. Może on się kojarzyć z mocno rozgałęzionym porożem o żółtopomarańczowym kolorze. Nie jest duży (najczęściej dorasta do ok. 6 cm), ale najczęściej rośnie w skupiskach. W Polsce występuje dość często, a można go spotkać od czerwca do listopada. Rośnie na drewnie drzew iglastych. To grzyb niejadalny. Podobna do niego jest koralówka (gałęziak), w szczególności koralówka żółta i złocista, ale mają one bardziej krzaczkowatą budowę i są większe).
Licencja CC BY-SA 4.0
Lejkowiec dęty
Dość nietypowy kolor ma lejkowiec dęty. Ten grzyb w młodości jest brązowoczarny, ale z czasem owocniki przybierają kolor czarny. W Polsce występuje coraz rzadziej, ale można go spotkać, szczególnie w lasach liściastych i mieszanych. Pojawia się od sierpnia do listopada. Teoretycznie to grzyb jadalny, ale nie ma wyrazistego smaku.
Licencja CC BY-SA 4.0
Mleczaj biel i chrząstka
Z kolei mlecznobiały kolor mają mleczaje, w szczególności biel i chrząstka. Są one bardzo do siebie podobne. To duże grzyby (do 25 cm średnicy kapelusza) i często spotykane. Najczęściej rosną w większych grupach, nawet przy suchej pogodzie. Można je spotkać od sierpnia nawet do mrozów. Występują przede wszystkim w lasach mieszanych. To grzyby uważane za niejadalne, nie są jednak trujące.
Podpowiadamy: Jak najlepiej suszyć grzyby i które do tego się nadają
Licencja CC BY-SA 3.0
