Rozmnażanie roślin doniczkowych. Jak przygotować sadzonki popularnych roślin

Rozmnażanie roślin na wiosnę to dobry czas, ponieważ mogą się one w tym okresie szybciej zregenerować. Zobacz, jak podjąć próbę rozmnożenia posiadanych gatunków.

Jedną z prostszych metod pozwalających na uzyskanie młodych roślin potomnych, jest podział dorosłych egzemplarzy właśnie podczas przesadzania. Należy w tym celu przygotować doniczki odpowiednie do wielkości sadzonki, wysypać na dno drenaż i wypełnić do połowy świeżym podłożem. Wtedy można już wyjąć dorosłe egzemplarze z dotychczasowego pojemnika i rozdzielić tak, aby uzyskać młode sadzonki z małymi korzonkami.

Następnie umieszczamy je w doniczce, uzupełniamy resztą podłoża i poprzez delikatne opukiwanie ubijamy ziemię. Nie ugniatamy jej wokół rośliny, gdyż możemy wtedy łatwo uszkodzić delikatne korzonki. Po wsadzeniu rośliny, natychmiast ją podlewamy i przez pewien czas osłaniamy przed bezpośrednimi promieniami słońca. W ten sposób rozmnożymy rośliny wielopędowe, wyrastające z jednej kępy lub tworzące podziemne rozłogi np.: sitowie pochylone, skrzydłokwiaty,  aspidistrę, anturium, wiele domowych paproci, maranty, zielistki. 

Zielistki  można też rozmnażać za pomocą pobierania sadzonek wyrastających na końcach długich, powietrznych rozłogów. Tworzą się tam małe, w pełni ukształtowane roślinki z zaczątkami korzeni. Po odcięciu można je włożyć do pojemnika z wodą lub od razu do doniczki wypełnionej wilgotnym podłożem. Nie wolno dopuścić w tym czasie do przesuszenia ziemi w doniczce. Wskazane jest też podwyższenie wilgotności powietrza, przez regularne zraszanie sadzonek.

Podobnie do zielistki rozmnaża się też skalnica rozłogowa. Maleńkie roślinki z korzonkami tzw. rozmnóżki, niemal od razu gotowe do wsadzenia, tworzą się też na niektórych roślinach żyworodnych. Tak właśnie rozmnażają się żyworódki np.: pierzasta, Daigremonta czy rurkowa oraz niektóre paprocie.

Kolejną metodą rozmnażania jest pobieranie z rośliny matecznej sadzonek wierzchołkowych lub pędowych. W tym przypadku wybiera się zdrowy pęd i odcina go zaraz pod węzłem liściowym. Taka sadzonka powinna mieć kilka liści i długość ok. 10 cm. Parę liści z dolnego węzła usuwa się, a sadzonkę umieszcza w wodzie lub wilgotnym, odkażonym podłożu. Sadzonki umieszczone od razu w ziemi, należy okryć folią i chronić przed bezpośrednim słońcem. Folia zatrzymuje wilgoć i nie pozwala wyschnąć młodej roślince. Aby nie doszło do zagniwania i pleśnienia, dobrze jest zrobić w folii niewielkie otworki napowietrzające.

W wodzie dość łatwo ukorzeniają się sadzonki zielne (np.: trzykrotek, hibiskusa, koleusa, krotona, scindapsusa, reo), natomiast sadzonki z pędów zdrewniałych lub półzdrewniałych lepiej ukorzeniać w podłożu, wcześniej zanurzając ich końce w specjalnym preparacie stymulującym powstawanie nowych korzeni - ukorzeniaczu (np. hoja, figowce, cytrusy, draceny, kordyliny i inne).

Dowiedz się: Jak nawozić rośliny doniczkowe

Nieco trudniejszym sposobem rozmnażania jest uzyskiwanie sadzonek z fragmentów lub z całego liścia. Najłatwiej w ten sposób ukorzenić liście papirusa. Po obcięciu wierzchołka, liście skraca się o połowę i umieszcza do góry nogami w wodzie. Po kilku dniach są już widoczne pierwsze korzonki. Nieco trudniej pozyskać młode rośliny z liścia fiołka afrykańskiego, sansewierii czy begonii. Jeśli liście posiadają ogonki (np. fiołek afrykański) należy obciąć je wraz z fragmentem takiego ogonka, jeśli nie, wykorzystujemy jedynie kawałek liścia (np. sansewieria).

Takie liście umieszczamy w wilgotnym, piaskowym podłożu lub mieszance do wysiewu roślin (dostępna w sklepach ogrodniczych). Ta druga opcja ma tę zaletę, że podłoże jest odkażone i wolne od chorobotwórczych patogenów. Następnie okrywa się pojemnik lekko podziurkowaną folią i umieszcza w ciepłym miejscu. Nie wolno dopuścić do wysuszenia podłoża lecz nadmierna wilgotność może powodować gnicie tkanek liścia.

Rośliny doniczkowe można rozmnażać również z nasion lub zarodników (paprocie). Jednak w uprawie amatorskiej to najtrudniejszy sposób. Wiele roślin w warunkach domowych nasion nie wytwarza, a niektóre gatunki rozmnażane w ten sposób, nie powtarzają cech rośliny matecznej.

Jeśli jednak zdecydujemy się na taką metodę, nasiona wysiewamy do jałowego podłoża i utrzymujemy w wilgoci (przykryte folią lub szybą, z niewielkim dostępem powietrza) i dość wysokiej temperaturze, zależnej jednak od gatunku. Siewkom często zagrażają choroby np. zgorzele, wywołane przez złe warunki uprawowe lub zakażenie podłoża.

Aby mieć duże szanse uzyskania nowych, zdrowych roślin, przed podjęciem próby rozmnożenia, upewnijmy się, jak to wygląda w przypadku danego gatunku i która z metod będzie najwłaściwsza.