Hibiskus doniczkowy czyli róża chińska. Tajniki uprawy i pielęgnacji

Róża chińska (Hibiscus rosa-sinensis) nazywana też ketmią lub hibiskusem, to okazały, rozłożysty krzew, dorastający do ok. 2-3 metrów wysokości (w naturze nawet więcej). Jego liście są bardzo dekoracyjne - duże, zielone, błyszczące i ząbkowane na brzegach.

Ale największą ozdobą tego hibiskusa róży chińskiej są okazałe, barwne kwiaty, które w zależności od odmiany mogą być białe, różowe, pomarańczowe, żółte, czerwone lub dwukolorowe, a także pełne lub pojedyncze. Każdy kwiat pozostaje zwykle otwarty tylko przez 1 dzień, jednak na jego miejscu zaraz pojawia się kolejny, dlatego okres kwitnienia hibiskusa jest bardzo długi. Ogromne, pojawiające się na pędach przez całe lato, kwiaty zachwycają urodą i stanowią wspaniałą ozdobę salonu, widnego holu lub dużego tarasu.

W naszym klimacie hibiskus róża chińska nadaje się wyłącznie do uprawy doniczkowej, choć lato może spędzić na tarasie lub balkonie.

Mimo swojej urody, róża chińska nie jest jednak rośliną dla każdego, gdyż ma bardzo sprecyzowane i dość wysokie wymagania. Od wiosny do jesieni potrzebuje dużo światła i ciepła (ok. 20-24°C). W mieszkaniu powinna stać przy południowym oknie za delikatną firanką, natomiast na tarasie w miejscu bardzo jasnym, ale osłoniętym przed bezpośrednim słońcem.

W okresie wegetacji roślinę należy też dość często, lecz umiarkowanie podlewać, gdyż nie toleruje suszy ani zalania (podłoże powinno być stale lekko wilgotne, ale nigdy mokre). Ważne jest także systematyczne zasilanie nawozami dla roślin kwitnących, ponieważ róża chińska jest bardzo żarłoczna. Taki nawóz powinien mieć przewagę fosforu i potasu i mniejszą ilością azotu, którego w nadmiarze hibiskus nie lubi.

Pod koniec lata hibiskusa przestajemy nawozić i przenosimy go do bardzo jasnego, ale chłodnego pomieszczenia (temp. ok. 13-15°C), w którym będzie mógł przejść okres spoczynku. Musimy jednak pamiętać, że w czasie zimowania nadal potrzebuje dużo światła, dlatego czasami trzeba go sztucznie doświetlać np. żarówką 60-100 W, wydłużając dzień do 20 godzin.

Zimą roślinę trzeba również systematycznie podlewać, choć znacznie mniej obficie niż latem.

Bez względu na porę roku, róża chińska preferuje też podwyższoną wilgotność powietrza, dlatego warto ją często zraszać. Unikajmy przy tym moczenia kwiatów i pąków kwiatowych! Można też ustawić w jej pobliżu nawilżacz powietrza.

Hibiskus róża chińska w dobrych warunkach rośnie silnie i dość szybko, dlatego jeśli ma obficie kwitnąć i zachować w miarę ładny pokrój musi być systematycznie przycinana.

Najważniejsze cięcie przeprowadza się w pierwszym roku uprawy na młodych sadzonkach, których niezdrewniałe jeszcze pędy przycina się nad 3-4 parą liści. Kiedy rośliny trochę podrosną i wytworzą nowe pędy długości ok. 6-10 cm, znów się je skraca.

Dzięki tak radykalnemu przycięciu, hibiskus będzie lepiej i ładniej się krzewić oraz obficiej kwitnąć (kwiaty tworzą się wyłącznie na szczytach pędów).

W kolejnych latach uprawy, różę chińską przycina się zwykle bardzo wczesną wiosną (marzec), skracając zdrewniałe pędy mniej więcej o połowę długości tuż nad parą liści.

Sprawdź: Jakie właściwości prozdrowotne ma chińska róża i jak ją stosować

Wiosną można też hibiskus przesadzić, wybierając dobrej jakości, żyzną, próchniczą lub liściową, przepuszczalną ziemię, najlepiej o obojętnym odczynie pH. Początkowo róża chińska powinna być przesadzana co roku, później co 2-3 lata, gdyż woli ciaśniejsze pojemniki, w których lepiej się rozwija i obficiej kwitnie.

Trzeba tylko pamiętać, że jeśli doniczka jest niewielka, roślinę należy częściej podlewać i nawozić, bo mała ilość ziemi będzie szybciej wysycha i łatwiej się wyjaławia.

Uprawiając różę chińską trzeba jednak liczyć się z tym, że jest to roślina bardzo wrażliwa i kapryśna. Nie lubi dotykania i trącania, przeciągów, suchego powietrza, wyziewów z kuchni gazowych, zbyt dużej doniczki, jałowej ziemi, suszy, zalania, moczenia wodą pąków kwiatowych, niedoboru światła, przenawożenia azotem, przekręcania względem źródła światła oraz zbyt wysokiej temperatury latem (powyżej 27°C) i zbyt niskiej zimą (poniżej 10°C).

Na powyższe błędy uprawowe reaguje zrzuceniem pąków kwiatowych, a czasami nawet wszystkich liści. Staje się też bardziej podatna na ataki chorób i szkodników, w tym wyniszczających ją przędziorków i mszyc.