Jak uprawiać eszewerie – rośliny dekoracyjne i mało wymagające

Kaktusy i sukulenty już na stałe zagościły w naszych mieszkaniach i choć nie należą do roślin całkowicie bezobsługowych, ich wielką zaletą jest duża odporność na suszę. Jednym z ciekawszych sukulentów nadających się do uprawy pokojowej jest pochodząca z Meksyku eszeweria.

Roślina jest niewielka, dlatego bez problemu można znaleźć dla niej miejsce nawet w małym mieszkaniu. Eszewerie z reguły dorastają do ok. 15-30 cm wys. (choć zdarzają się też gatunki wyższe), a ich główną ozdobą są grube, mięsiste liście, tworzące na pędzie rodzaj gęstej, rozłożystej rozety, przypominającej kształtem okazałą różę. W zależności od gatunku, liście mogą być gładkie i błyszczące lub pokryte meszkiem, włoskami bądź matowym woskiem.

Liście kolorowe, ale bez przesady

Kolor liści także zależy od gatunku lub odmiany i choć najczęściej jest szarozielony, bywa też czerwony (Echeveria carnicolor), szaroniebieski (Echeveria błękitna) lub bladofioletowy (odm. „Perle von Nurnberg”). U niektórych eszewerii liście mają też kolorowe obrzeże lub barwne paski (E. agavoides odm. „Red Edge”, E. nodulosa).

Niech nas jednak nie zwiedzie nienaturalny kolor liści u roślin oferowanych w centrach handlowych. Żadna eszeweria nie jest bowiem złota, srebrna czy jaskrawo czerwona bądź niebieska. Taka barwa liści to wynik pokrycia ich farbą, aby wydawały się bardziej atrakcyjne.

Można oczywiście zdecydować się na taką oryginalną dekorację, ale trzeba pamiętać, że farba po pewnym czasie zacznie schodzić, a pokryte nią liście, będą miały zniszczoną wierzchnią warstwę wosku lub włosków i nie będą już wyglądały ładnie i zdrowo.

Eszewerie nie należą do roślin trudnych w uprawie, ale mają swoje szczególne wymagania. W okresie wegetacyjnym oczekują dużo słońca, pokojowej temperatury (ok. 20-24°C) i umiarkowanego podlewania.

Podlewając rośliny należy jednak uważać, aby woda nie dostała się do wnętrza rozety (podlewamy podłoże lub wlewamy wodę na podstawek), gdyż zalegająca między liśćmi wilgoć, spowoduje ich gnicie. W utrzymaniu odpowiedniej wilgoci, pomoże nam też drenaż na dnie doniczki oraz przepuszczalne podłoże (najlepiej ziemia dla kaktusów).

Eszewerie można uprawiać na parapecie południowego okna lub wystawić latem na balkon. Rośliny z reguły nie wymagają zasilania, ale jeśli chcemy mieć wyjątkowo piękne okazy, od marca do końca sierpnia możemy dokarmiać je nawozami dla kaktusów.

Jeśli eszewerie spędzają lato na zewnątrz, we wrześniu powinny z powrotem wrócić do pomieszczenia, gdzie będziemy je stopniowo przygotowywać do okresu spoczynku. W tym czasie zaprzestajemy nawożenia i zaczynamy coraz oszczędniej rośliny podlewać.

Na okres zimy doniczkę z eszewerią ustawiamy w widnym, ale chłodnym miejscu, a jeśli mamy taką możliwość, wynosimy ją do pomieszczenia, w którym będziemy mogli zapewnić jej najbardziej odpowiednią temperaturę zimowania czyli ok. 5-10°C (np. chłodna weranda, jasna piwnica lub nieogrzewana klatka schodowa).

Zimą roślin prawie nie podlewamy, pilnując jedynie, aby ziemia w doniczce całkowicie nie wyschła. Częstotliwość podlewania zaczynamy zwiększać dopiero pod koniec zimy (luty) lub wtedy, gdy rośliny wypuszczają pąki kwiatowe.

W zależności od gatunku, kwitną zwykle od lutego do marca-kwietnia (są też jednak gatunki kwitnące latem lub jesienią), wydając drobne kwiaty, zebrane w niewielkie grona lub baldachy na szczycie sztywnej łodyżki. U większości gatunków kwiaty nie są szczególnie dekoracyjne, ale bywają też wyjątki jak np. Echeveria setosa czy Echeveria derenbergii o bardzo ładnych, pomarańczowych lub pomarańczowo-żółtych kwiatach.

W odpowiednich warunkach eszewerie pięknie się rozwijają i dość szybko rosną, dlatego po pewnym czasie zaczynają tracić dolne liście i ogałacać pędy. Aby tego uniknąć, możemy obciąć główną rozetę i po krótkim obsuszeniu łodyżki umieścić ją w wodzie, gdzie się ukorzeni. Po niedługim czasie z pędu pozostawionego w doniczce zaczną wyrastać rozetki boczne, tworząc z czasem ładną, gęstą kępę. Podobnie jak główną rozetę, rozetki boczne także możemy oddzielić od rośliny matecznej i wykorzystać do rozmnażania. Nowe rośliny pozyskamy też z sadzonek liściowych lub z nasion.