Spis treści
Dorosłe, zdrowe okazy rokitnika mogą osiągać do sześciu metrów wysokości. Jego krzaczaste, sztywne pędy w pierwszych fazach rozwoju mają kłujące ciernie. Kwiaty wytwarzają się w kwietniu, jeszcze przed liśćmi.
Rokitnik wytwarza dekoracyjne, jadalne owoce, które w stanie dojrzałym przybierają pomarańczowy kolor i co ciekawe – utrzymują się na krzewie przez cały sezon zimowy, aż do rozpoczęcia nowego okresu wegetacyjnego.
Kiedyś rokitnik był nazywany "rosyjskim ananasem" (sprowadzano go z Rosji, gdzie pospolicie rósł, a smak przetworów z niego przypominał właśnie ananasy). Inna potoczna nazwa rokitnika to "oblepicha" - jego owoce gęsto oblepiają gałązki.
Uprawa rokitnika
Rokitnik jest dość łatwy w uprawie, po posadzeniu nie wymaga niemal żadnej pielęgnacji. Cechuje go wysoka odporność na niskie temperatury, a także na letnie przesuszenie. Najważniejszym wymaganiem tego gatunku jest zapewnienie dostatecznego dostępu do światła. W cieniu, a nawet półcieniu będzie owocował słabo lub wcale.
Rokitnik rośnie w niemal każdym rodzaju gleby, najbardziej odpowiada mu jednak przepuszczalne, piaskowe podłoże. Znosi nawet niezbyt żyzne ziemie. Nawożąc rokitnik, warto mu dostarczyć przede wszystkim fosfor i potas, bo azot wiąże z powietrza.
Rokitnik jest odporny na suszę, a to za sprawą bardzo rozbudowanego systemu korzeniowego, który potrafi wytworzyć na suchych stanowiskach. Może jednak również rosnąć w miejscach bardziej wilgotnych, wtedy jego korzenie nie będą się tak mocno rozrastać.
Warto wiedzieć, że rokitnik jest odporny na zasolenie ziemi, dobrze też znosi miejskie zanieczyszczenia, dlatego można go spotkać jako element zieleni miejskiej. Oczywiście owoców rokitnika z zanieczyszczonych miejsc nie należy zbierać. Nie wolno również zbierać owoców z krzewów, które rosną dziko - rokitnik jest objęty częściową ochroną gatunkową (oznacza to, że na zbiór owoców itp. potrzebne jest pozwolenie). Natomiast swobodnie można zbierać owoce z własnego ogrodu, uważajmy tylko na kolce.
Co robić, żeby rokitnik owocował
Zdarza się, że rokitnik posadzony w ogrodzie nie owocuje przez lata. Wynika to z faktu, że rokitniki są dwupienne - występują męskie i żeńskie krzewy. Krzewy męskie wytwarzają kwiaty, które mają tylko pręciki, a pyłek z nich jest przenoszony przez wiatr na kwiaty słupkowe, wytwarzane przez krzewy żeńskie.
Żeby powstały owoce, potrzebna jest "para" rokitników, z tym że jeden krzew męski może przypadać na kilka żeńskich. Oczywiście owoce wytwarzają tylko żeńskie rokitniki. Zwróćmy na to uwagę kupując sadzonki. Rokitniki zaczynają owocować po około 3-4 latach.
Sadzenie i przycinanie rokitników
Sadzonki rokitnika możemy wsadzać do gruntu wczesną jesienią. Najlepiej zachować odstęp 1-2 metrów pomiędzy krzewami. Młode krzewy w pierwszych latach uprawy warto podlewać (jeśli jest sucho).
Rokitniki mogą one tworzyć żywopłot, ale nieformowany - rokitników nie należy przycinać (wykonuje się tylko cięcia sanitarne i ewentualnie można je przyciąć jeśli są zbyt duże). Trzeba jednak usuwać odrosty korzeniowe.
Wykorzystanie i właściwości lecznicze rokitnika
Dzięki swoim estetycznym, długo utrzymującym się na krzewie owocom, rokitnik jest bardzo często wykorzystywany, jako roślina ozdobna. Jego pędy bardzo silnie się rozkrzewiają, dzięki czemu rokitnik można wykorzystać do tworzenia żywopłotów.
Owoce rokitnika są jadalne i wykorzystywane w gastronomii oraz lecznictwie. Są dość kwaśne, można stosować je do konfitur, powideł, deserów oraz jako dodatek do dań rybnych. Witaminy zawarte w owocach wzmagają odporność organizmu, pozytywnie wypływają na cerę i regenerują uszkodzenia skóry.
Spożywanie dojrzałych owoców rokitnika jest szczególnie polecane osobom stroniącym od produktów zwierzęcych. Dlaczego? Owoce rokitnika zawierają witaminy bardzo rzadko występujące w produktach roślinnych, np. witaminę B12, spotykaną przeważnie w produktach mięsnych.
Warto wiedzieć, że owoce rokitnika są bogatym źródłem wielu substancji aktywnych. Są wśród nich m.in.: związki fenolowe, mikroelementy, aminokwasy egzogenne, witaminy rozpuszczalne w wodzie oraz tłuszczach (karoten, wit. E, wit. C). Co ważne, rokitnik jest jednym z najbogatszych roślinnych źródeł witaminy C. Znana wszystkim cytryna zawiera aż 10 razy mniej witaminy C niż rokitnik.
Dowiedz się więcej: Jak stosować olej, susz i sok z rokitnika i jakie mają właściwości
