Las w słoiku. Zobacz, jak go zrobić, co w nim posadzić i jak o niego dbać

Jeśli lubimy eksperymenty i cenimy sobie oryginalność, powinniśmy pomyśleć o założeniu ogrodu w szkle. Wprawdzie nie jest to zadanie proste, ale jeśli uda się nam stworzyć własny szklany ogród, jego pielęgnacja i obserwacja da nam naprawdę dużo satysfakcji.

Zanim jednak będziemy mogli cieszyć się lasem w słoiku, musimy wiedzieć, jak go założyć, aby później nie przysporzył nam więcej zmartwień niż radości. Do stworzenia własnego lasu będą potrzebne:

• odpowiednie rośliny,
• naczynie,
• podłoże,
• narzędzia takie jak: długa pęseta, gąbka na patyku, szeroki lejek lub tuba z kartonu oraz łyżka przywiązana do kijka lub bambusowy patyk (np. do szaszłyków).

Las można założyć nie tylko dosłownie w słoiku, ale także innym naczyniu. Ważne jest to, że powinno  powinno być szersze na dole i węższe u góry oraz mieć przeźroczyste ścianki. Mogą to być np. szklane kule, szerokie słoje, duże, pękate kielichy.

Naczynie może być też zamykane (np. szklaną pokrywką lub korkiem), co jest rozwiązaniem dość ciekawym. Do jego zalet można zaliczyć zamknięty obieg wody, zwalniający nas z obowiązku częstego podlewania roślin (podlewamy dopiero wtedy, gdy woda przestaje zbierać się na ściankach naczynia) oraz łatwość stworzenia specyficznego, wilgotnego mikroklimatu, w którym wiele roślin czuje się bardzo dobrze.

Taki ekosystem w słoiku ułatwia pielęgnację, ale ma też pewne wady. W zamykanym słoiku czy innym pojemniku woda skrapla się na wewnętrznych ściankach, następuje intensywniejszy wzrost glonów oraz większe ryzyko wystąpienia chorób grzybowych. Nie wszystkie rośliny lubią też warunki podwyższonej wilgotności panujące w zamkniętym naczyniu.

Kiedy już wybierzemy odpowiednie naczynie, możemy przystąpić do wyboru roślin. Do uprawy w szkle najlepsze będą gatunki wolno rosnące, płytko korzeniące się i osiągające niewielkie rozmiary.

Jeśli chcemy mieć las w zamykanych słojach, musimy wybrać rośliny, które lubią wilgotne środowisko. Do wyboru mamy m.in.:

• niskie paprocie (np. adiantum, orliczka),
• miniaturowe storczyki,
• peperomie,
• fitonie,
• niedośpiany,
• widliczki,
• maranty,
• skrytokwiaty,
• solejrolie
• fikusy pnące.

Z kwitnących roślin dobrze sprawdzają się też miniaturowe skrzydłokwiaty.

Nieco inne gatunki powinniśmy natomiast wybrać, jeśli planujemy stworzenie ogródka w szklanym, ale płaskim, szerokim i otwartym naczyniu. Nie uzyskamy w nim tak wysokiej wilgotności jak w szklanym, zamkniętym słoju, dlatego możemy pokusić się o uprawę gatunków preferujących bardziej suche otoczenie, takich jak kaktusy i sukulenty (np. kalanchoe, litopsy, eszewerie, różne grubosze).

Natomiast jeśli decydujemy się na naczynie otwarte, ale z dość wysokimi ściankami, możemy w nim posadzić różne rośliny, również te wymienione wyżej, które lubią wilgoć. Musimy jednak zadbać o ich regularne podlewanie i zraszanie.

Uwaga: roślin kochających wilgoć pod żadnym pozorem nie wolno natomiast łączyć z gatunkami, które wolą suszę.

Kiedy mamy już wybrane rośliny i naczynia, powinniśmy poszukać odpowiedniego podłoża. Idealna ziemia do szklanego słoja powinna być żyzna, lekka, przepuszczalna i wolna od chorobotwórczych zarazków (np. odkażona w piekarniku) oraz dostosowana do wymagań danego gatunku roślin.

Przy uprawie roślin w słoiku niezbędny jest też drenaż (kulki keramzytu, żwir), gdyż szklane pojemniki nie posiadają otworów odpływowych, przez co nadmiar wody gromadzi się na dnie i powoduje gnicie korzeni. Do dekoracji przyda się również trochę mchu, białego żwirku lub ciekawych kamyków, którymi będzie można wyłożyć górną warstwę podłoża.

Oto, jak zrobić własny las w słoiku:

Las w słoiku wygląda bardzo ładnie i często traktujemy go jak dekorację - stawiamy na półce lub komodzie. Ale musimy też pamiętać o potrzebach roślin, a do życia potrzebują one światła. Dlatego dla słoja z roślinami trzeba znaleźć jasne miejsce. Jednak nie może być ono bezpośrednio nasłonecznione. To szczególnie ważne w przypadku lasów w zamkniętych słoikach. Ustawione np. na południowym parapecie rośliny błyskawicznie przegrzeją się. Poza tym większość gatunków roślin woli rozproszone światło i właśnie takie należy im zapewnić. Więcej słońca zniosą tylko sukulenty uprawiane w otwartych naczyniach.

Jedną z kluczowych rzeczy jest podlewanie. Zawsze powinno się do tego używać miękkiej wody - czyli po przegotowaniu (i oczywiście ostudzeniu) lub deszczówki, jeśli mamy do niej dostęp. To, jak często podlewać rośliny w słoju zależy od kilku czynników: preferencji roślin oraz tego czy naczynie jest zamknięte czy otwarte.

Las w zamkniętym słoju, złożony z roślin wilgociolubnych teoretycznie wymaga podlania tylko po założeniu. W praktyce wygląda to nieco inaczej, bo zamknięcie nie zawsze jest szczelne, a zmieniające się warunki w domu wpływają również na ekosystem w słoiku. Dopóki na ściankach naczynia skrapla się woda, roślin nie podlewamy. Jeśli jest jej dużo (pokrywa szczelnie ścianki lub spływa po nich), pokrywkę trzeba uchylić na jakiś czas, żeby nadmiar wody wyparował. Rośliny podlewamy, kiedy podłoże lekko przeschnie. Najlepiej sprawdzić to palcem.

Las w otwartym naczyniu podlewamy, jak rośliny w doniczce - kiedy ziemia lekko przeschnie. Nie należy przesadzać z ilością wody, bo pamiętajmy, że w naczyniu nie ma odpływu. Nie zalewajmy więc roślin, bo ich korzenie zgniją.

Rośliny sucholubne w otwartym naczyniu (sukulenty) podlewamy, co ok. 10-14 dni (zimą rzadziej). Poczekajmy, aż podłoże przeschnie.

Do podlewania można wykorzystać konewkę z długą szyjką, ale warto zaopatrzyć dużą strzykawkę (zwaną żanetą), która pozwoli nam wygodnie podlewać podłoże i kontrolować ilość wody. Las w słoiku wygodnie podlewa się również przez lejek kuchenny.

Pielęgnacja szklanego ogródka polega głównie na podlewaniu roślin w razie potrzeby oraz usuwaniu glonów, pokrywających wewnętrzne ścianki naczynia (np. za pomocą gąbki przymocowanej do patyka).

Prawidłowo pielęgnowane rośliny, na długo pozostaną atrakcyjną ozdobą wnętrza, dlatego z pewnością warto o nie troskliwie zadbać. Niektóre nawet przez wiele lat, jak np. ogród w słoju Davida Latimera, który nie był otwierany i podlewany przez ponad 40 lat – w naczyniu wytworzył się mikroklimat pozwalający przetrwać roślinom.