Pomarańczowe kwiaty do ogrodu i na balkon. Polecamy najpiękniejsze kwiaty

Pomarańczowe, ogniste kwiaty z daleka przyciągają wzrok i są piękną ozdobą rabat kwiatowych i kompozycji w doniczkach i skrzynkach balkonowych. Wśród roślin kwitnących na pomarańczowo są i wieloletnie, i jednoroczne, mniej i bardziej wymagające, duże i mniejsze. Można więc coś znaleźć do każdego ogrodu i poziomu umiejętności ogrodniczych, a także naszych możliwości czasowych. Jedne wystarczy posiać lub posadzić, niewiele się nimi zajmując, inne wymagają np. wykopywania na zimę. O ich wymaganiach piszemy przy opisach poszczególnych gatunków.

Pomarańczowe kwiaty ma wiele roślin, które występują w różnych kolorach, takie jak np. róże, bratki, czy dalie. Ale są też takie, które występują przede wszystkim w tym kolorze.

Pomarańczowe kwiaty nie zawsze występują w „czystej” postaci. Niekiedy są na granicy koloru żółtego lub pomarańczowego. Często mają cieniowane lub paskowane płatki – najczęściej pojawia się także na nich kolor żółty, czerwony, a także brązowy.

Warto je sadzić z roślinami kwitnącymi na żółto lub czerwono. Stworzą z nimi harmonijną, ale bardzo wyrazistą kompozycję. W połączeniu z fioletowymi i niebieskimi powstanie mocny kontrast, który jeszcze bardziej podkreśli kolor kwiatów. Kwitnące latem i jesienią będą też pięknie wyglądać w towarzystwie traw, szczególnie kolorowych, takich jak ciemnobordowa rozplenica japońska Rubrum czy imperata cylindryczna Red Baron o intensywnie czerwonych liściach.

Oczywiście dobierając rośliny patrzmy nie tylko na ich kolor, ale też wymagania uprawowe, które powinny być zbliżone. Weźmy też pod uwagę wielkość roślin i sadźmy je tak, żeby wysokie nie przysłaniały niskich. Wielkość często zależy nie tylko od gatunku, ale też odmiany.

Komponując kwiaty, warto je dobrać tak, żeby kwitły przez cały sezon. Spośród wymienionych poniżej, najwcześniej zakwitną korony cesarskie, a najpóźniej chryzantemy. Ale także np. gazanie i nagietki będą nas cieszyć kwiatami aż do mrozów. Jest też cała gama pomarańczowych, letnich kwiatów.

Aksamitki należą do najbardziej popularnych kwiatów sezonowych. Mają kilka gatunków, z których największe kwiaty mają aksamitki rozpierzchłe, wyniosłe (wzniesione) oraz drobnolistne. Aksamitki rozpierzchłe dorastają od 15 do 40 cm wys., mają pojedyncze lub pełne kwiaty, często z brązowym zabarwieniem. Aksamitki wzniesione są wyższe (40-75 cm), a ich kwiaty to duże, pełne kule. Z kolei aksamitki wąskolistne mają najdelikatniejszą budowę i kwiaty. Aksamitki mają intensywnie pomarańczowe (lub żółte kwiaty).

Aksamitki są łatwe w uprawie, a można je sadzić i w ogrodzie, i na balkonie. Lubią żyzną, przepuszczalną ziemię i umiarkowane podlewanie. Najlepiej kwitną w słońcu, ale mogą też rosnąć w lekkim cieniu. Poprawiają jakość ziemi, w której je posadzimy, a ich zapachu nie lubią komary. Niestety są przysmakiem ślimaków. Aksamitki są jednoroczne, kwitną do późnej jesieni.

Te rośliny nie są jeszcze zbyt popularne w uprawie, znacznie częściej kojarzymy je jako kwiat cięty. Ale pojawiły się ich odmiany, które nadają się do uprawy gruntowej również w Polsce (problemem była mała odporność na mróz). Alstremerie są dość wysokie, ale mają też karłowe odmiany. Ich kwiaty są kolorowe, bardzo często występują w odcieniach pomarańczu, a dodatkowo trzy z ich sześciu płatków mają odmienny odcień oraz cętki. Kwitną przez całe lato.

Alstremerie lubią ciepłe i jasne miejsca, ale nie takie, gdzie słońce mocno i bezpośrednio grzeje. Muszą mieć też żyzną, przepuszczalną i próchniczą ziemią. Trzeba pamiętać o ich podlewaniu. Jeśli chcemy mieć te kwiaty w ogrodzie, poszukajmy sadzonek z grupy Indian Summer, które są w miarę odporne na mróz (warto jej jednak zabezpieczać na zimę). Można je też uprawiać w donicach i zimować w chłodnym pomieszczeniu.

Te kwiaty występują także pod nazwą alstromerie, ale nie jest ona poprawna.

Chryzantemy mają kilka kolorów, ale złotopomarańczowe wyglądają wyjątkowo pięknie i są prawdziwą ozdobą jesiennego ogrodu, kiedy wybór kwiatów jest już nieco ograniczony. Chryzantemy możemy mieć w doniczkach – najczęściej uprawia się je jako jednoroczne, choć można je przezimować w chłodnym pomieszczeniu. Alternatywą są chryzantemy rabatowe, niestety ostatnio mniej popularne i trudniejsze do kupienia. Chryzantemy mają wiele odmian i typów, różniących się formą kwiatów i wielkością. Wśród większości nich znajdziemy również o pomarańczowych kwiatach, czasem wpadających w złoto lub brąz.

Chryzantemy w doniczkach wystarczy postawić w jasnym miejscu i podlewać. Natomiast chryzantemy rabatowe trzeba posadzić w słonecznym miejscu, na lekko wapiennej ziemi, która powinna być wilgotna, ale nie mokra.

Dalie należą do rekordzistek, jeśli chodzi o wielość typów, odmian i kolorów. Są również pomarańczowe dalie, a ich płatki mogą być dodatkowo cieniowane lub pokryte np. drobnymi paseczkami. Dalie mają bardzo zróżnicowaną wielkość – od karłowych, które można uprawiać w doniczkach, po ogrodowe, ponaddwumetrowe giganty. Mają też zróżnicowane wielkości oraz formy kwiatów, jednak wszystkie są piękne.

Dalie niestety nie są odporne na mróz i jesienią ich bulwy należy wykopać i przechować do wiosny w chłodnym, suchym miejscu. Do gruntu sadzi się je w kwietniu-maju lub do donic (w domu) – w marcu. Dalie muszą mieć słońce i miejsce osłonięte od wiatru. Wyższe potrzebują podpór. Ziemia dla nich musi być żyzna, próchnicza i przepuszczalna. Trzeba pamiętać o ich podlewaniu, ale nie lubią nadmiaru wody i mokrej ziemi.

Dzielżany to piękne kwiaty, które ozdobią ogród latem i jesienią. Mają sporo gatunków, wśród których są rośliny jednoroczne, a także wieloletnie byliny. Dzielżany mają koszyczkowe kwiaty, wyrastające licznie na rozgałęzionych pędach. Są raczej wysokie (do 120 cm), ale mają też niskie odmiany (do ok. 50 cm). Ich kwiaty bywają żółte, ale też pomarańczowo-brązowe.

Dzielżany nie są trudne w uprawie. Wystarczy posadzić je w słonecznym miejscu i podlewać, bo źle znoszą suszę. Urosną w każdej w miarę typowej ziemi ogrodowej. Odmiany wieloletnie są odporne na mróz. Niestety są lubiane przez ślimaki.

Gazanie mają kwiaty w wielu kolorach, często też miewają paskowane płatki. Pomarańczowe gazanie są wyjątkowo popularne. Te rośliny nie są wysokie (15-30 cm), ale mają proporcjonalnie bardzo duże kwiaty. W dodatku kwitną od maja/czerwca aż do zimy (tzn. mrozów, bo sama kalendarzowa zima im nie przeszkadza). Ich liście są wąskie, ciemnozielone, od spodu omszone, tworzą gęste kępy.

Gazanie koniecznie muszą mieć słońce. Ich kwiaty zwijają się przy brzydkiej pogodzie, a w cieniu nie będzie ich wcale. Te rośliny można uprawiać na rabatach, ale też w donicach czy skrzynkach. Jeśli mamy możliwość, to postawmy donicę z nimi w miejscu osłoniętym od deszczu. Gazaniom trzeba zapewnić żyzną ziemię. Dobrze znoszą suszę, za to nie lubią mokrego podłoża.

Ozdobne odmiany jaskrów azjatyckich, które najczęściej spotyka się w sprzedaży, mają kwiaty przypominające okazałe pompony. Są różnokolorowe, w tym pomarańczowe. Są średniej wielkości i równie dobrze nadają się do ogrodu, co na balkony. Kwitnące jaskry można kupić dość wcześnie, bo już w marcu-kwietniu i takie świetnie nadają się np. na balkon. Jeśli uprawiamy je w gruncie, to kwiatów doczekamy się około maja-czerwca. Co ciekawe, jaskry nie przepadają za ciepłem i najdłużej kwitną, jeśli jest chłodno. Z drugiej jednak strony są wrażliwe na mróz.

Jaskry wymagają starannej opieki. Muszą mieć miejsce jasne, ale nie nagrzewające się bardzo. Osłonięte od wiatru, bo szybko stracą płatki. Trzeba je też regularnie podlewać, bo muszą mieć stale wilgotną ziemią – nie lubią ani mokrej ziemi, ani przesuszonej. Jeśli uprawiamy je w gruncie, to jesienią ich bulwy trzeba wykopać i ponownie posadzić w kwietniu.

Kanny należą do najbardziej okazałych kwiatów ogrodowych. Można je także uprawiać w donicach, ale dużych, stojących. Nie są to kwiaty do typowych balkonowych skrzynek. Najniższe dorastają do ok. 0,8-1 m wys., ale są też odmiany niemal dwumetrowe. Kwiaty pacioreczników wyglądają egzotycznie, a wyrastają na pędzie otulonym efektownymi liśćmi. Liście często mają ciemne, niemal purpurowe zabarwienie, a kwiaty są pomarańczowe, ale też żółte lub czerwone, czasem pokryte delikatnym wzorem. Kwitną długo, bo od wczesnego lata do jesieni.

Tak okazałe rośliny muszą mieć bardzo żyzną ziemię, próchniczą i zasobną w składniki mineralne. Warto je regularnie nawozić, trzeba też pamiętać o podlewaniu, bo muszą mieć stale wilgotną ziemię (ale nie wolno ich zalewać). Miejsce dla kann musi być słoneczne i osłonięte od wiatru. Kłącza trzeba wykopać przed zimą i przechować do wiosny (rośliny w donicach wystarczy przenieść do chłodnego pomieszczenia).

Szachownice cesarskie są lepiej znane jako korony cesarskie. Te rośliny mają niezwykłe kwiatostany. Wokół szczytu grubego, wzniesionego pędu wyrasta kilka okazałych dzwonków, a całość wieńczy „pióropusz” liści. Liście pokrywają też dolną połowę pędu. Kwiaty koron bardzo często są pomarańczowe, bywają też żółte i czerwonawe. Zakwitają już w kwietniu-maju.

Szachownice to rośliny cebulowe. Sadzi się je jesienią, do żyznej i koniecznie przepuszczalnej ziemi (w mokrej cebule zgniją). Wiosną, jeśli nie pada, to szachownice trzeba podlewać. Trzeba jej znaleźć słoneczne miejsce. Szachownice mogą przez kilka lat rosnąć w tym samym miejscu, bez wykopywania. Uwaga: cebule koron są toksyczne, a młode rośliny mają specyficzny zapach. Kiedy korony przekwitną, nie należy ścinać ich pędu, tylko pozwolić mu zaschnąć.

Kocanki ogrodowe są też nazywane nieśmiertelnikami. A wszystko przez to, że ich kwiaty są niezwykle trwałe i doskonale nadają się do suchych bukietów. Ich płatki (które w rzeczywistości są rodzajem liści) są od początku suche. Są różnokolorowe i cieniowane, bardzo często w odcieniach pomarańczu. Kocanki ogrodowe mają dużo odmian o zróżnicowanej wielkości (od 0,2 do 1 m). Mniejsze można uprawiać również w donicach. Kocanki ogrodowe kwitną od lipca do późnej jesieni.

Trzeba sadzić je w słonecznych miejscach (pochodzą z Australii). Są odporne na różne warunki, ale najlepiej będą kwitły na żyznej i w miarę wilgotnej ziemi. Uprawia się je jako rośliny jednoroczne.

Kosmos siarkowy to kuzyn popularnych kosmosów (onętków) podwójnie pierzastych. Wyróżnia go jednak intensywnie pomarańczowy kolor kwiatów. Mogą one być pojedyncze lub półpełne. Rośliny mogą być wysokie (do 1 m), ale mają delikatny pokrój. Są też mniejsze odmiany karłowe. Najlepiej siać je w grupach.

Kosmosy siarkowe wymagają głównie słońca i ciepła. Nie są wymagające co do ziemi, nie lubią tylko kwaśnych i ciężkich. Za to mogą rosnąć na piaszczystych i niezbyt żyznych. Podlewać warto tylko młode rośliny, a nawozić ich nie trzeba. Uprawia się jako rośliny jednoroczne. Można je posiać w maju-czerwcu (muszą mieć ogrzaną ziemię) lub uprawiać z rozsady.

Liliowce obecnie mają setki odmian w przeróżnych kolorach i ich zestawieniach, jednak najbardziej klasyczne liliowce rdzawe, mają właśnie pomarańczowoceglasty kolor, z żółtą gardzielą. Są to jedne z bardziej wartościowych ogrodowych bylin – są łatwe w uprawie, długowieczne i niemal niezawodnie kwitnące. Kwiaty liliowców są duże, kielichowate, osadzone na szczytach długich, nagich, pędów. Te z kolei wyrastają z kępy ładnych długich i wąskich, przewieszających się liści. Poszczególne kwiaty liliowca są wprawdzie rozwinięte tylko przez jeden dzień, ale przez całe lato praktycznie codziennie pojawiają się nowe. W ogrodzie liliowce kwitną więc długo, ale nie nadają się na kwiaty cięte.

Liliowce można uprawiać w słońcu lub półcieniu. W cieniu wprawdzie też urosną, ale nie będą kwitły. Poza tym wystarcza im przeciętna ziemia ogrodowa, a w czasie suszy – podlewanie (wprawdzie zniosą suszę, ale wolą wilgotną ziemię).

Maczki kalifornijskie, zwane też eszolcjami lub pozłotkami, są jednymi z najmniej wymagających kwiatów ogrodowych, choć mają dość specyficzne upodobania. Ich kwiaty może nie mają elegancji i okazałości róż czy dalii, ale są bardzo wdzięczne i urokliwe. Wyglądem przypominają maki polne, najczęściej mają jednak złocistopomarańczowe płatki o błyszczącej powierzchni (mogą mieć też inne kolory). Mają też ładne pierzaste liście, o oryginalnym szarozielonym kolorze.

Maczki potrzebują głównie słońca. Lubią mało urodzajną i suchą ziemię, ważne jednak, żeby była przepuszczalna, np. piaszczysta. Nie wymagają, a nawet nie lubią, podlewania, ani nawożenia. W polskim klimacie są jednoroczne, ale chętnie same się rozsiewają.

Nagietki to jedne z ładniejszych i bardziej pożytecznych roślin ogrodowych. Nagietek lekarski jest ziołem, stosowanym w niektórych schorzeniach, a także kosmetyce. Jego płatki można też stosować jako dodatek do potraw. Mają przyjemny zapach. Nagietki mają ładne kwiaty, najczęściej intensywnie pomarańczowe lub żółte.

Nagietki wystarczy posiać wiosną w ciepłym słonecznym miejscu, najlepiej na żyznej, przepuszczalnej ziemi o obojętnym odczynie, ale urosną także na gorszej. Żeby ładnie kwitły, ziemia powinna być lekko wilgotna. Nagietki kwitną od lipca do jesieni, a jeśli zima jest łagodna, to nawet zimą – aż do mrozów. To rośliny jednoroczne.

Równie wdzięczne i mało wymagające co nagietki, są nasturcje. Ich kwiaty mają po pięć płatków, zrośniętych w długą ostrogę. Nasturcje mają kwiaty w intensywnie pomarańczowym kolorze, z często żółtą gardzielą. Mogą też być czerwone lub żółte. Nasturcje tworzą długie pędy, które mogą się piąć, płożyć, lub zwisać z pojemników. Nadają się do uprawy w gruncie, ale też w doniczkach. Kwitną od czerwca-lipca do późnej jesieni. Warto wiedzieć, że liście i kwiaty nasturcji są jadalne i bardzo smaczne. Mają wyrazisty, pikantny smak. Również owoce nadają się do spożycia – marynuje się je jak kapary.

W dodatku nasturcje mają niewielkie wymagania. Lubią słońce i wilgotną ziemię, która nie musi być przesadnie żyzna. To roślina jednoroczna, a jej nasiona wystarczy posiać wiosną do gruntu lub doniczki.

Śniedek wątpliwy to niezbyt znana, ale atrakcyjna roślina. Można ją uprawiać w domu w doniczce – wtedy będzie kwitł zimą lub posadzić w ogrodzie – wtedy jego kwiatami będziemy się cieszyć późnym latem. Kwiaty śniedków pojawiają się po kilkanaście na szczytach lekko rozgałęzionych łodyg, które wyrastają z kępy lancetowatych liści. Kwiaty są intensywnie pomarańczowe, czasem z czarnym lub zielonym oczkiem pośrodku. Wielkość roślin jest dość zróżnicowana.

Śniedki wątpliwe to rośliny cebulowe. Żeby zakwitły w ogrodzie, ich cebule sadzi się w połowie maja, w żyznej, kompostowej ziemi. Podłoże musi być przepuszczalne, a miejsce jasne, ale takie, które nie nagrzewa się mocno. Cebule na zimę trzeba wykopać (po tym, jak liście zaschną), bo nie są odporne na mróz.

Ta roślina to bardzo ładnie kwitnące pnącze. Można ją uprawiać w ogrodzie, zapewniając podpory lub w wiszącej doniczce – wtedy jej pędy mogą swobodnie zwisać. Thunbergie miewają żółte kwiaty, ale najczęściej są one pomarańczowe, z wyrazistym, czarnym oczkiem.

Thunbergia jest dość delikatna, dlatego łatwiej zapewnić jej odpowiednie warunki w doniczce. Miejsce dla niej powinno być osłonięte przed wiatrem (a najlepiej również deszczem), jasne, ale nie w mocnym słońcu. Trzeba jej dać żyzną ziemię i pamiętać o regularnym podlewaniu – tak, żeby podłoże nie przesychało, ale też nie było mokre. Thunbergie są dość wrażliwe na choroby grzybowe, więc jeśli tylko możemy tego uniknąć, nie narażajmy jej liści na moknięcie. Thunbergie są wieloletnie, ale nie są odporne na mróz, dlatego najczęściej uprawia się je jako jednoroczne. Można je też zimować w chłodnym pomieszczeniu.

Trytoma to bylina o bardzo ciekawych kwiatach. Bywa też nazywana „płonącą pochodnią”. Pojedyncze kwiaty nie są duże, ale zebrane w gęsty kwiatostan na szczycie pędu wyglądają okazale. Kwiaty są pomarańczowo-żółto-czerwone i rzeczywiście sprawiają bardzo ogniste wrażenie. Rozwijają się stopniowo od dołu do góry, dzięki czemu trytomy długo kwitną. Mają też ładne, szablaste liście. To wysokie kwiaty (1-1,2 m).

Trytomy kwitną od czerwca do jesieni, muszą mieć jednak odpowiednie warunki. Miejsce dla niej musi byś słoneczne i ciepłe, z żyzną ziemią o lekko kwaśnym odczynie. Podłoże powinno być wilgotne, ale nie mokre. Musi więc być przepuszczalne, a kiedy nie pada, musimy pamiętać o podlewaniu roślin. Trytomy nie są w pełni odporne na mróz, dlatego trzeba je osłaniać, można też uprawiać je w donicach i zimować w domu. Ważne jest to, żeby zimą ziemia nie była mokra, w takiej rośliny będą miały problem z zimowaniem.

Podpowiadamy też: Jak uprawiać minę (wilec klapowany) - pnącze o "ognistych" kwiatach