Żyworódka Daigremonta – jak ją uprawiać i jakie ma właściwości

Rośliny zasiedlające różne środowiska wypracowały sobie wiele mechanizmów przystosowawczych. Niektóre z nich są naprawdę niezwykłe i mogą nas zaskoczyć, jak choćby rozmnażanie za pomocą tworzonych na liściach małych rozmnóżek. Do grona roślin, które korzystają z tego oryginalnego sposobu rozmnażania należą między innymi żyworódki, nazywanie też kalanchoe. Rodzaj, do którego należą, liczy sobie kilkaset gatunków, ale tylko kilka z nich możemy uprawiać w mieszkaniu.

Do najpopularniejszych należy żyworódka Daigremonta, której brzegi liści pokryte są drobnymi rozmnóżkami, wyglądającymi jak małe, zielone perełki.

Bliską, choć mniej popularną kuzynką żyworódki Daigremonta jest żyworódka wąskolistna (K. delagoensis lub K. tubiflora) oraz żyworódka pierzasta (Kalanchoe pinnata). Żyworódka wąskolistna ma rurkowate, długie liście, zakończone kępką małych rozmnóżek, natomiast żyworódka pierzasta (K. pinnata) ma liście pierzasto podzielone, złożone z 3-5 małych, owalnych lisków, posiadających ząbkowane brzegi.

Dowiedz się: Jakie właściwości ma żyworódka PIERZASTA, jak i na co ją stosować

W przeciwieństwie do wąskolistnej i Daigremonta, żyworódka pierzasta rzadko tworzy rozmnóżki na liściach, gdyż ich powstawanie jest stymulowane dopiero po zetknięciu się liścia z podłożem. Żyworódka pierzasta jest też jedną z najwartościowszych żyworódek, dlatego to właśnie ją wykorzystuje się ziołolecznictwie.

Poszukując informacji na temat uprawy żyworódek, możemy się trochę pogubić, gdyż czasami pod nazwą żyworódka pierzasta (Kalanchoe pinnata), znajdujemy żyworódkę Daigremonta (Kalanchoe daigremontiana), nazywaną tak od nazwiska swojego odkrywcy.

Trudno powiedzieć, skąd wziął się ten błąd, gdyż rośliny wyglądają inaczej i mają inny sposób rozmnażania. Być może liczne rozmnóżki na końcach liści żyworódki Daigremonta nasunęły skojarzenia z pierzastym wyglądem i tym samym zostały połączone z niewłaściwą nazwą. Mógł być to również zwykły błąd, który z czasem został powielony.

Podsumowując:

• żyworódka pierzasta to Kalanchoe pinnata,
• żyworódka Daigremonta to Kalanchoe daigremontiana.

Odróżnianie tych roślin jest ważne, ponieważ obie mają właściwości lecznicze. Jednak żyworódka pierzasta (pinnata) jest wykorzystywana wewnętrznie i zewnętrznie, natomiast żyworódkę Daigremonta można stosować tylko zewnętrznie.

Natomiast bardziej popularnym ozdobnym gatunkiem jest żyworódka Daigremonta. I właśnie tajniki jej uprawy przybliżamy.

Żyworódka Daigremonta pochodzi z Madagaskaru i dorasta do ok. 1,5 m wysokości (w uprawie doniczkowej zwykle nie przekracza 80-90 cm wys.). Z natury ma krzewiasty, wzniesiony pokrój, sztywne, grube pędy i duże, strzałkowe, szerokie liście, ale w niewłaściwych warunkach może się deformować i tworzyć cienką, wiotką łodygę i nieduże liście, pozbawione rozmnóżek, przez co zaczyna trochę przypominać żyworódkę pierzastą. Tym niemniej jest innym gatunkiem i kiedy rośnie w odpowiednich warunkach trudno pomylić go z kuzynką.

Żyworódka Daigremonta nie jest trudna w uprawie, ale jak każda roślina ma swoje wymagania. Najważniejszym z nich jest światło. Podobnie jak inne żyworódki, kalanchoe Daigremonta jest sukulentem, dlatego do prawidłowego rozwoju potrzebuje bardzo dużo światła (ale nie bezpośredniego słońca).

Latem nietrudno spełnić ten warunek, gdyż wtedy słońca nie brakuje, zimą jednak zadanie staje się trudniejsze, dlatego to właśnie wtedy żyworódki zaczynają tracić ładny wygląd. W poszukiwaniu światła ich pędy się wyciągają i deformują, a liście karleją i przestają tworzyć rozmnóżki. Wiosną sytuacja wprawdzie wraca do normy, ale może zakłócić rozwój rośliny i wpłynąć na jej kondycję. Dlatego też na okres zimy kalanchoe najlepiej wynieść na bardzo widną i niezbyt ciepłą werandę (optymalna temperatura zimą to ok. 10-14°C), gdzie jego rozwój się spowolni i roślina nie będzie się tak deformować.

Kolejną ważną sprawą w uprawie kalanchoe jest podlewanie. Podobnie jak inne sukulenty, żyworódki gromadzą wodę w mięsistych liściach, dlatego znacznie lepiej zniosą chwilową suszę niż zalanie.

To Cię zainteresuje: Geranium zwane anginką. Na co pomagają liście tej rośliny i jak ja uprawiać

Kalanchoe Daigremonta to bardzo ciekawa i atrakcyjna roślina, ale nie posiada tak cennych właściwości leczniczych jak mylona z nią żyworódka pierzasta, dlatego najczęściej wykorzystywana jest wyłącznie jako roślina ozdobna. Jej sok posiada wprawdzie pewne właściwości bakteriobójcze, przeciwzapalne i przeciwgrzybiczne, przez co czasami bywa wykorzystywany do leczenia chorób skóry (egzem, grzybic, trądziku) i niewielkich skaleczeń, ale nie nadaje się do zastosowań wewnętrznych.