Jak uprawiać eschynantusy – poznajcie wymagania tych roślin doniczkowych

Katarzyna Józefowicz
Eschynantusy to rośliny, które rosną w tropikach, a w dodatku - porastają drzewa (ale nie są pasożytami). Dlatego ich wymagania uprawowe są dość specyficzne.
Eschynantusy to rośliny, które rosną w tropikach, a w dodatku - porastają drzewa (ale nie są pasożytami). Dlatego ich wymagania uprawowe są dość specyficzne. Katarzyna Laszczak
Eschynantusy należą do roślin doniczkowych, które mają dość wysokie wymagania. A ponieważ są coraz popularniejsze w sprzedaży, warto się dowiedzieć, jak uprawiać eschynantusy.

Na tle uprawianych w naszych mieszkaniach roślin egzotycznych, eschynantus wyróżnia się atrakcyjnymi liśćmi i bardzo oryginalnymi kwiatami. Eschynantusy to grupa tropikalnych roślin epifitycznych (czyli rosnących na drzewach) o mięsistych liściach i krzewiastym lub zwisającym pokroju.

Rodzaj, do którego należą liczy sobie ponad 190 gatunków, ale w uprawie spotyka się zaledwie kilka z nich. Do najpopularniejszych należą:

  • eschynantus wspaniały (Aeschynanthus speciosus),
  • eschynantus marmurkowy (Aeschynanthus marmoratus),
  • eschynantus Lobba (Aeschynanthus lobbianus).

Jak wyglądają eschynantusy

Eschynantus wspaniały jest rośliną o zwisających, długich pędach (ok. 60 cm dł.), pokrytych ułożonymi w okółkach zielonymi, lekko błyszczącymi, skórzastymi, lancetowatymi, zaostrzonymi na szczycie liśćmi. Zakwita od czerwca do października dość dużymi, rurkowatymi kwiatami w intensywnym, czerwono-pomarańczowym kolorze.

Nieco inaczej prezentuje się eschynantus marmurkowy. Wprawdzie jego pędy też są długie i zwisające (ok. 40-60 cm dł.), ale to nie kwiaty są jego największą ozdobą, a dekoracyjne, mięsiste, lancetowate liście. Na pędach ułożone są przeciwległymi parami, a ich zielona powierzchnia pokryta jest bardzo ładnym, ciemnym, marmurkowym wzorem. Kwiaty, które pojawiają się na pędach od kwietnia do października są rurkowe i zielonkawe – nie prezentują się szczególnie dekoracyjne.

Ciekawym gatunkiem jest też eschynantus Lobba. Jego pędy są długie, zwisające i gęsto pokryte parami ciemnozielonych, mięsistych, lancetowatych i błyszczących z wierzchu liści, nadających roślinie ładny, gęsty pokrój. Oprócz liści jej największą ozdobą są pojawiające się od maja do lipca oryginalne, rurkowate, bordowo-fioletowo-amarantowe kwiaty, których kielich pokryty jest delikatnymi włoskami.

W czasie kwitnienia, jaskrawe kwiaty pięknie kontrastują z ciemną zielenią liści, dlatego w tym czasie roślina prezentuje się wyjątkowo atrakcyjnie. Gatunek posiada też kilka ciekawych odmian, różniących się między innymi barwą kwiatów („Mona Lisa” kwiaty czerwone, „Pullobia” kwiaty pomarańczowo-czerwone).

Jakie wymagania uprawowe mają eschynantusy

Chociaż eschynantusy to piękne, atrakcyjne i oryginalne rośliny, ich utrzymanie w mieszkaniu to spore wyzwanie, bo jak na tropikalne epifity przystało, mają bardzo wysokie wymagania uprawowe. Nie lubią przeciągów, skoków temperatury, ostrego słońca, przestawiania, chłodu i zalania.

Największym problemem w ich uprawie jest utrzymanie odpowiednio wysokiej wilgotności powietrza. W swoim naturalnym środowisku, rośliny mają do dyspozycji parne, przesycone wilgocią powietrze, którego próżno szukać w naszych mieszkaniach. Jeśli więc chcemy aby czuły się u nas dobrze, powinniśmy umieścić je w oknie kwiatowym lub ustawić w ich pobliżu nawilżacz powietrza.

Kolejna ważna sprawa to światło i temperatura. Eschynantusy potrzebują bardzo dużo światła, ale rozproszonego, gdyż ostre słońce może poparzyć ich liście. Przez cały rok oczekują też dość wysokiej temperatury, która w okresie wegetacyjnym powinna wynosić ok. 20-24°C, a w czasie zimowego spoczynku od października do marca - 16-18°C (w ostatnim miesiącu spoczynku nawet 12-15° C, co sprzyja bujniejszemu kwitnieniu).

Uwaga na podlewanie i nawożenie eschynantusów

W uprawie eschynantusów ważne jest też odpowiednie podlewanie i nawożenie. W czasie wegetacji rośliny należy podlewać często, lecz umiarkowanie, pilnując, aby ziemia w doniczce była lekko wilgotna, ale nigdy mokra (rośliny podlewamy miękką wodą o temperaturze pokojowej).

Od wiosny do lata eschynantusy warto też zasilać nawozami wieloskładnikowymi. Ważne, żeby nawóz był pozbawiony wapnia. W czasie spoczynku rezygnujemy z nawożenia, a podlewanie ograniczamy do minimum.

Przesadzamy i rozmnażamy eschynantusy

Wiosną, gdy roślina wznowi wegetację, można ją przesadzić do nowej doniczki, wypełnionej lekko kwaśną, bogatą w materię organiczną ziemią kwiatową. W tym czasie eschynantusy można też rozmnożyć, pobierając z nich fragmenty pędów i ukorzeniając je w ciepłym, wilgotnym podłożu (temp. ok. 25°C).

O czym jeszcze pamiętać

Przed rozpoczęciem nowego sezonu, dla roślin należy jednak dobrać docelowe stanowisko bardzo starannie, bo kiedy już zawiążą pąki kwiatowe, lepiej ich nie ruszać, gdyż mogą je zrzucić i nie zakwitnąć. Po przekwitnieniu pędy rośliny możemy przyciąć, nadając jej bardziej zwarty, kompaktowy pokrój.

Nazwa eschynantusa i wymowa

Nazwa eschynantus nie należy do najłatwiejszych, a nie ma niestety polskiej nazwy. Dodatkowo problematyczna bywa jej wymowa. Spotyka się wersję eszynantus, ale jest ona błędna. Nazwa kwiatu pochodzi od greckich słów (aischuno – wstydzę się, anthus - kwiat), więc „sch” nie wymawia się jako „sz”, tylko „sch”. Stąd eschynantus, a nie eszynantus. Pochodzenie nazwy nawiązuje prawdopodobnie do tego, że roślina nieco skrywa kwiaty, jakby się ich wstydziła. Natomiast po angielsku jest nazywana popularnie „lipstick plant”.

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Dom i nieruchomości

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na e-ogrodek.pl e-ogrodek.pl