Jak uprawiać reo meksykańskie – roślinę doniczkową o barwnych liściach

Reo meksykańskie ze względu na dość duże wymagania cieplne i całkowity brak mrozoodporności (nie toleruje spadków temperatury poniżej 12°C), może być uprawiane wyłącznie jako roślina doniczkowa, choć w sezonie letnim poradzi sobie także na balkonie lub tarasie.

Największą ozdobą rośliny są duże, mieczowate, sztywne, dość długie liście, układające się na szczycie krótkiej, mięsistej, sztywnej łodygi w kształt gęstej, rozłożystej rozety. Ich blaszka z wierzchu jest ciemnozielona i błyszcząca, a od spodu czerwono-różowa, co tworzy ciekawy efekt kolorystyczny.

Znacznie mniej atrakcyjne są niewielkie, białe kwiaty rośliny, zebrane po kilka w rynienkowatych pochewkach wyrastających w kontach liści, dlatego najlepiej jest je usuwać, aby bez potrzeby nie wyczerpywały rośliny.

Warto wiedzieć, że reo należy do popularnych roślin doniczkowych – trzykrotek (Tradescantia spathacea).

Do niedawna reo meksykańskie rzadko gościło na półkach marketów ogrodniczych i kwiaciarni, ale ze względu na rosnącą popularność na rynku zaczęło pojawiać się coraz częściej, także w postaci ciekawych odmian ozdobnych, takich jak np.:

• ”Tricolor” – o bardzo oryginalnych liściach, paskowanych podłużnie na biało lub jasnoróżowo,
• „Vittata” – o liściach ozdobionych licznymi, cienkimi, podłużnymi, żółto-kremowymi paskami,
• „Sitar Gold” – liście z wierzchu zielono-żółtawe.

Reo meksykańskie w odpowiednich warunkach rośnie dość szybko i ładnie się zagęszcza, a jego łodyga zaczyna przewieszać się na zewnątrz donicy. Z czasem jednak pędy stopniowo ogałacają sie od dołu z liści, a roślina traci walory ozdobne oraz ładny, zwarty, gesty pokrój.

Jeśli chcemy zachować jej urodę na dłużej, co kilka lat musimy ją odmłodzić, pobierając z dorosłego egzemplarza odrosty korzeniowe i sadząc je w nowej doniczce, jako samodzielne rośliny lub przycinając zbyt długie łodygi rośliny, pobudzając ją w ten sposób do tworzenia nowych przyrostów, które z czasem ładnie się zagęszczą. Pozostałe po cięciu wierzchołki pędów, można z powodzeniem wykorzystać do rozmnażania, gdyż bardzo łatwo ukorzeniają się w wodzie.

Jeśli jednak reo meksykańskie ma prawidłowo się rozwijać i bujnie rosnąć, musi mieć zapewnione odpowiednie warunki uprawowe. Przede wszystkim przez cały rok potrzebuje temperatury pokojowej (latem znosi nawet upały, zima preferuje chłodniejsze pomieszczenia, z temperatura ok. 18-20°C), stałej wilgotności podłoża oraz bardzo jasnego, ale osłoniętego przed bezpośrednim słońcem stanowiska uprawy. Zniesie wprawdzie półcień, ale jeśli będzie mieć zbyt mało świata, jego liście zaczną blednąć, a pędy nadmiernie się wyciągać.

Zaszkodzić mu też może nadmiar wody w doniczce, od której łatwo gnije, a także zbyt niska temperatura (zimą należy trzymać go zimą w pobliżu nieszczelnego okna).

Roślina wymaga również żyznej, próchniczej, przepuszczalnej ziemi o lekko kwaśnym odczynie pH oraz drenażu na dnie doniczki, gdyż jest wrażliwa na zalanie.

Nie oczekuje natomiast zbyt częstego przesadzania, lepiej rośnie w nieco przyciasnych pojemnikach (doniczkę zmieniamy dopiero wtedy, gdy korzenie mocno ją wypełnią). Na wygląd reo korzystny wpływ ma też systematyczne zasilanie w okresie wegetacyjnym nawozami wieloskładnikowymi.

Roślina nie jest natomiast podatna na choroby i szkodniki, co znacznie ułatwia jej uprawę. Prawidłowo pielęgnowane i zadbane reo wygląda bardzo atrakcyjnie i nie sprawia większych problemów uprawowych, stając się wspaniałą ozdobą każdego wnętrza.

Niestety, mimo całego swojego uroku, ma również swoje drugie, mniej przyjazne oblicze. Wszystkie jego tkanki zawierają bowiem toksyczny sok, który może powodować podrażnienia skóry i reakcje alergiczne, a po przypadkowym połknięciu również podrażnienie przewodu pokarmowego i błon śluzowych. Z tego względu wszystkie zabiegi pielęgnacyjne wokół rośliny należy wykonywać w rękawicach ochronnych, a także unikać uprawy reo w pokoju dziecięcym lub w miejscu łatwo dostępnym dla naszych pociech.